چین بزرگ‌ترین وارد کننده محصولات تراریخته

چین با واردات محصولات مختلف از جمله بیش از ۸۱ میلیون تن سویای تراریخته در سال ۲۰۱۵، بزرگ‌ترین وارد کننده و یکی از تولید کنندگان عمده این محصولات در جهان است.

به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی، کشاورزان چینی در سال 2015 در بیش از 3.7 میلیون هکتار از اراضی این کشور به کشت محصولات تراریخته پرداختند. کشت 96 درصدی پنبه تراریخته توسط پنبه‌کاران این کشور در مقایسه با 93 درصد در سال 2014 موجب شده است پنبه تراریخته در این کشور به حداکثر پذیرش در بین کشاورزان برسد. با کشت پنبه تراریخته تولید پنبه چین در طول یک دهه از حدود ۴ میلیون تن به بیش از ۷ میلیون تن افزایش یافت. افزایش درآمد اقتصادی حاصل از کشت پنبه تراریخته از سال 1997 تا 2014 برای این کشور 17.5 میلیارد دلار تخمین زده شده است (ISAAA, 2015).

نمودار: افزایش تولید پنبه پس از کشت رقم تراریخته در طول ۱۵ سال (منبع: فائو)

پاپایا مقاوم به ویروس و درخت صنوبر دیگر محصولات تراریخته است که در چین کشت می‌شود. کمیته ایمنی زیستی چین در سال 2009 مجوز کشت برنج و ذرت تراریخته را نیز صادر و در سال 2014 مجوز آنها را تمدید کرده است. دانشمندان چینی در حال تولید برنج تراریخته متحمل به شوری نیز هستند که در زمین‌های شور 6 تن در هکتار عملکرد را در آزمایش‌های مزرعه نشان داده است. چین در سه سال آینده کشت ذرت تراریخته را هم آغاز خواهد کرد که با توجه به سطح زیر کشت 35 میلیون هکتاری ذرت در این کشور پیش‌بینی می‌شود وابستگی چین به واردات ذرت و سویا را که 90 درصد آنها تراریخته است کاهش دهد (ISAAA, 2015).

مطالعه پیامدهای کشت محصولات تراریخته در سال 2008 نشان داد بیش از 10 میلیون خرده کشاورز چینی به طور مستقیم و غیر مستقیم از کشت پنبه تراریخته منتفع شده‌اند. تکرار این مطالعه در سال 2010 نیز نتایج مشابهی را نشان داده است. علت آن است که طغیان کرم غوز پنبه موجب آلودگی حدود 22 میلیون هکتار از اراضی دیگر محصولات می‌شد. کاهش 10 برابری شیوع این آفت در مزارع موجب شد دیگر کشاورزان نیز از کاهش مصرف سم و هزینه‌های مربوطه منتفع شوند. به لحاظ آثار زیست‌محیطی و سلامتی کشت پنبه تراریخته موجب شده است سم‌پاشی در مزارع پنبه هند از 25 بار به 4 بار کاهش یابد و به طور طبیعی هزینه‌های مربوط به کارگر و تجهیزات نیز کاهش یافته است. بر اساس یافته‌های مرکز سیاست‌گذاری کشاورزی چین نیز پنبه تراریخته در سطح مزرعه به افزایش 10 درصدی عملکرد محصول و کاهش 60 درصدی مصرف سم و افزایش 200 دلار در هکتار سود کشاورز شده است. این به معنای حدود یک میلیارد دلار افزایش درآمد کشت پنبه در این کشور تنها در سال 2011 بوده است (ISAAA, 2015).

چین از سال 1994 برای کشت و مصرف شصت رخداد تراریخته مجوز صادر کرده است که شامل محصولاتی چون صنوبر، کلزا، پنبه، ذرت، پاپایا، برنج، سویا، چغندر قند، فلفل شیرین و گوجه فرنگی می‌شود (ISAAA, 2015).

چین بزرگ‌ترین وارد کننده محصولات تراریخته جهان به ویژه پنبه، ذرت و سویا است و اخیر واردات چغندر قند تراریخته نیز به این فهرست افزوده شده است. این کشور در سال 2015 بیش از 81 میلیون تن سویا از امریکا، برزیل و آرژانتین که سه کشور عمده تولیدکننده سویای تراریخته هستند وارد کرد (Kim, 2016).

منابع

– ISAAA (2015). Global Status of Commercialized Biotech/GM Crops: 2015. ISAAA Brief No. 51. ISAAA: Ithaca, New York.

– Kim, Gene (2016). China Agricultural Biotechnology Annual: China Moving Towards Commercialization of Its Own Biotechnology Crops, Agricultural Biotechnology Annual, USDA, GAIN Report Number: CH16065, 12/16/2016.

ممکن است شما دوست داشته باشید
2 نظرات
  1. Iraj eshaghi می گوید

    چرا اینقدر نظرات در مورد محصولات تراریخته متضاد هم است مگر مراجع علمی در کشور نداریم که حرف آخر را بزنند .

    1. مهدی می گوید

      بله در کشور مراجع متولی امر و مراجع آکادمیک و انجمن‌های علمی بیوتکنولوژی و ژنتیک مکرر سلامت این محصولات را تایید کرده‌اند. علاوه بر اجماع مراجع علمی کشور تمام اسناد بالادستی و قوانین کشور نیز بر همین امر دلالت دارد. اما یک جریان مافیایی و قانون شکن و چند رسانه خاص بر خلاف نظر مراجع علمی و تمام اسناد بالادستی و قوانین جاری کشور برای محرومیت کشور از این فناوری تلاش میکند. بهره‌گیری از مهندسی ژنتیک و ارقام اصلاح شده ژنتیکی و تراریخته در اسناد بالادستی همچون سیاستهای کلی و بلندمدت جمهوری اسلامی ایران (۲۰ اسفند ۱۳۷۹، پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری) و سند ملی زیستفناوری و راهبردهای اجرایی آن (مصوب ۱۳۸۶ شورای انقلاب فرهنگی) و ماده ۲ قانون ملی ایمنی زیستی (مصوب سال ۱۳۸۸ مجلس شورای اسلامی) به عنوان یک تکلیف بیان شده است. با این حال، به دلیل فعال شدن جریانهای استعماری ضد فناوری به خصوص در سال ۱۳۹۴ (که عزم تولید ملی شکل گرفت) تا کنون هیچ یک از سیاستها و قوانین مقرر در این باره محقق نشده است. این دقیقا همان جریانی است که از دهه پنجاه در ظاهر شعارهای انقلابی انواع بیماریها را به انرژی هسته‌ای نسبت داد و موجب عقب ماندگی کشور در این فناوری تا دهه ۱۳۷۰ شد.

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.