استاد دانشگاه تهران در نشست تراریخته: اگر از علم عقب بمانیم دنیا منتظر ما نمی‌ماند
استاد دانشگاه تهران با تأکید بر تمکین همه به قانون در تولید محصولات تراریخته گفت: از نظر موقعیت جغرافیایی و منابع طبیعی موقعیت حساسی داریم و اگر از ظرفیت‌ها به ویژه ظرفیت‌های فناوری استفاده نکنیم در آینده باید پاسخگوی رفتار خود باشیم.
دکتر منصور امیدی استاد پردیس کشاورزی دانشگاه تهران صبح امروز 17 تیر در نشست «تراریخته، بایدها و نبایدها» اظهار داشت: زیست فناوری و تنوع اقلیم فرصت‌هایی برای تأمین نیازهای بشر فراهم کرده است.
وی افزود: با تجسم گذشته و شناسایی حال می‌توانیم تصور درستی از آینده داشته باشیم. جهان آینده جهان ایده‌ها و تفکرات است و باید قانونمند باشد. در جهان امروز فرصت‌های اقتصادی و علمی برای همه فراهم است. و تفاوت کشورها در بهره‌مندی و بهره‌وری از فناوری‌ها است.
وی با بیان اینکه جهان ناچار است گزینه‌های جدیدی برای تولید غذای آینده خود داشته باشد گفت: با استفاده از فناوری مباحث هنجاری و حقوقی مطرح می‌شود. جهان آینده باید قانونمند باشد و این شامل زیست فناوری هم هست. علم در جاده‌ای یک طرفه مسیر پیشرفت را طی می‌کند. ما باید مسیر استفاده درست آن را بدانیم علم شخصی نیست و متعلق به همه است.
دکتر امیدی با اشاره به اینکه مهندسی ژنتیک یک ابزار در اختیار افراد است و ظرفیت بسیار زیادی برای کمک به بشر دارد تأکید کرد: نگاه به ابزار نباید سیاه و سفید باشد. در گذشته حتی با فناوری کشت بافت هم مخالفت می‌شد. اما امروز می‌بینیم که این فناوری بسیار توسعه پیدا کرده است.
وی افزود: آنچه در حوزه تراریخته امروز نیازمند آن هستیم توجه به روند پیشرفت علم و تمکین به قانون است.
این استاد دانشگاه تهران با تأکید بر اینکه در آینده باید پاسخگوی رفتار فعلی خود باشیم کشور گفت: کشور ما از نظر موقعیت جغرافیایی و منابع طبیعی موقعیت حساسی دارد و اگر از ظرفیت‌ها به ویژه ظرفیت‌های فناوری استفاده نکنیم در آینده باید پاسخگو باشیم. اگر از علم عقب بمانیم دنیا منتظر ما نمی‌ماند.
وی افزود: وقتی علم پیچیده تر می‌شود استفاده از آن سخت‌تر است. با توجه به روند حاضر چالش امروز چگونه و کجا استفاده کردن از فناوری است. مثلا تولید گلابی آبی رنگ چه اهمیتی دارد ولی محصولات اصلی مهم هستند. جهت گیری دنیا نسبت به محصولات تراریخته در چارچوب قانون است.
دکتر امیدی خاطرنشان کرد: بستر دانش تراریخته در کشور ما فراهم است. صدها متخصص و دانشجوی تحصیلات تکمیلی داریم که می‌توانند در این حوزه فعالیت کنند. ابزار می‌تواند محدودیت ایجاد کند ولی در حال حاضر ما چنین مشکلی نداریم. اگر نگرانی‌های علمی وجود دارد باید در چارچوب قوانین مرتفع شود.