اهمیت زیست فناوری در پایداری منابع تولید

به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، صبح دیروز کارگاه «زیست فناوری برای محیط زیست و غذای سالم» در حضور جمعی از مسئولین شهر زنجان، دانشمندان، اساتید دانشگاه و دانشجویان به همت انجمن علمی زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه زنجان برگزار شد.

دکتر محمد رضا عظیمی، عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان، در این کارگاه از اهمیت زیست فناوری در ایجاد امنیت غذایی و پایداری منابع تولید غذا سخن گفت.

وی اظهار داشت: طبق گزارش فائو در سال 2050 جمعیت جهان به نه میلیارد نفر می رسد و با اشاره به اینکه سازمان ملل در سال 1986 امنیت غذایی را دسترسی همه مردم در همه زمان ها به غذای کافی، ایمن و مغذی تعریف کرده است، افزود: بر اساس این تعریف برای ایجاد امنیت غذایی میزان تولیدات مواد غذایی در آینده نزدیک باید حداقل به دو برابر امروز افزایش پیدا کند.

دکتر عظیمی کمبود زمین های کشاورزی، کمبود منابع آب، تغییرات آب و هوایی و افزایش روزافزون قیمت انرژی را از موانع عمده دستیابی به امنیت غذایی برشمرد و ادامه داد: باید بتوانیم با منابع کمتر، غذای بیشتری تولید کنیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان در ادامه گفت: با توجه به کمبود زمین های زراعی و گسترش روز افزون بیابان ها، افزایش تولید محصولات کشاورزی تنها با افزایش تولید در واحد سطح امکان پذیر است و افزایش تولید در واحد سطح از دو طریق عملیات به زراعی و عملیات به نژادی ممکن است.

وی سیر تحول دانش اصلاح نباتات را هنر، علم و سپس فناوری خواند و با اشاره به اینکه فناوری به معنای به کارگیری علم است، افزود: افزایش چند برابری عملکرد محصولات زراعی، افزایش مقاومت نسبت به آفات، توسعه دامنه کشت محصولات از جمله دستاوردهای به کارگیری علم اصلاح نباتات است که منجر به انقلاب سبز شد.

دکتر عظیمی گفت: انقلاب سبز جان میلیون ها نفر را از خطر قحطی، گرسنگی نجات داد و کشاورزی را از یک فرهنگ سنتی تاریخی به یک صنعت پیشرفته تبدیل کرد.

وی در ادامه با بیان اینکه بعد از انقلاب سبز ارقام زراعی عرضه شده قادر بودند با دریافت مقادیر بالای از نهاده های کشاورزی مثل کود شیمیایی، سم و… عملکرد بالاتری را تولید کنند گفت: این امر با نابودی محیط زیست ، آلودگی زیستگاه های طبیعی همراه بود و باعث شد منابع تولید در سالیان اخیر به شدت تحت فشار قرار بگیرند.

عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان افزود: بسیاری از ارقام زراعی در آستانه پتانسیل ژنتیکی خود هستند. بنابراین ما امروز برای حفظ محیط زیست، پایداری منابع تولید و در کنار آن تغذیه جمعیت رو به افزایش و و دستیابی به امنیت غذایی نیازمند انقلاب دیگری در کشاورزی هستیم.

دکتر عظیمی به کارگیری روش های مدرن مهندسی ژنتیک و زیست فناوری در برنامه های به­ نژادی ارقام گیاهی و نژادهای دامی و تولید محصولات زراعی تراریخته را گامی اساسی به سوی ایجاد امنیت غذایی و حفاظت از محیط زیست دانست.

وی در خاتمه خاطر نشان کرد: عدم استفاده از فناوری های مدرن در تولید محصولات کشاورزی در جوامع قرن بیست و یک اگرچه وجه ای شاعرانه دارد اما تنها در نواحی بسیار محدود و در یک زندگی اشرافی ممکن است.

تهیه و تنظیم: شقایق فکوری