در پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی:
امکان احیای جنگلهای بلوط با فناوری زیستی/تولید بیومس جلبک از CO۲
رئیس بخش بیوتکنولوژی میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی از شناسایی فلورمیکروبی جنگل های بلوط در راستای احیای بلوطستان های درحال انقراض کشور از طریق فناوری زیستی خبر داد.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران به نقل از خبرگزاری مهر، مریم هاشمی، با اشاره به اهمیت میکروارگانیسم ها در طبیعت و تبعات برهم خوردن تعادل میکروارگانیسمها بر محیط زیست گفت: در بخش بیوتکنولوژی میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی روی سموم و کودهای بیولوژیک کار می کنیم که می تواند کاربرد سموم و کودهای شیمیایی را که آلاینده آب و خاک و محیط زیست هستند، محدود کند.
وی گفت: یکی از پروژه های بخش بیوتکنولوژی میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی که مستقیما در خدمت محیط زیست و حفظ جنگل ها است طرح «جداسازی فلور میکروبی جنگلهای بلوط» است که در ایجاد نهالستانهای سالم بلوط و احیای بلوطستانهای در حال انقراض کشور کاربرد دارد.
هاشمی تبدیل پسماندها به محصولات باارزش به کمک میکروارگانیسم را از دیگر زمینه های همکاری این بخش با سازمان حفاظت محیط زیست عنوان کرد و افزود: با پروسه های میکروبی زمان لازم برای تجزیه پسماندها به شدت کاهش می یابد و چون فلور میکروبی را کنترل می کنیم، می توانیم به کمپوستی با ترکیب مطلوب برسیم.
وی با بیان اینکه طرح تولید بیوگاز و پروژه های مرتبط با جلبک از دیگر زمینه های فعالیت پژوهشگاه بیوتکنولوژی است که عمدتا در پژوهشکده تبریز انجام می شود و بخش بیوتکنولوژی میکروبی هم در برخی از این پروژه ها همکاری دارد، خاطرنشان کرد: محققان پژوهشکده تبریز سیستمی طراحی کرده اند که از دی اکسید کربن حاصل از نیروگاه ها برای تولید بیومس جلبک و فرآورده های آن و تصفیه آب استفاده می کند.
رئیس بخش بیوتکنولوژی میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی با اشاره به اهمیت کنترل فلور میکروبی که با توجه به تغییر سبک زندگی بشر دچار دگرگونی های اساسی شده است، اظهار داشت: دنیا متوجه شده که برای احیای فلور میکروبی در هر منطقه باید از میکروارگانیسم های همان منطقه استفاده کرد. لذا شناسایی و ثبت میکروارگانیسمهای کشور از اهمیت بالایی برخوردار است.
هاشمی با اشاره به بانک میکروبی غنی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی که عضو فدراسیون جهانی کلکسیون های میکروبی نیز است، اظهار داشت: امیدواریم با توجه به تنوع محیطی در ایران کلکسیونی هرچه غنی از میکروارگانیسم ها داشته باشیم.