اهداف تنوع زیستی آیچی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیوتکنولوژی ایران، به نقل از سازمان حفاظت محیط زیست

کنوانسیون تنوع زیستی در دهمین کنفرانس متعاهدین به کنوانسیون  که در سال 2010 در آیچی  در ناگویای ژاپن برگزار شد، پنج هدف  کلی راهبردی که در مجموع دربرگیرنده 20 هدف فرعی می باشد،  برای سال های 2011 تا 2020 در نظر گرفت و این اهداف را اهداف تنوع زیستی آیچی نام نهاد. این اهداف عبارتند از :

الف)  پرداختن به علل از دست رفتن تنوع زیستی از طریق تلفیق تنوع زیستی در دولت و جامعه
 
1. افزایش آگاهی: حداکثر تا سال 2020 مردم از ارزشهای تنوع زیستی و گام هایی که می توانند برای حفاظت و استفاده پایدار از تنوع زیستی بردارند آگاه شده باشند.
2. گنجاندن و تلفیق ارزشهای تنوع زیستی : حداکثر تا سال 2020، ارزش های تنوع زیستی با راهبردهای توسعه ملی و محلی، فقرزدایی و فرایندهای برنامه ریزی تلفیق شده و در موارد مقتضی در  سیستم حسابداری ملی و سیستم های گزارش دهی جای داده شده باشد.
3. اصلاح مشوق ها ( سیستم های تشویقی): حداکثر تا سال 2020، مشوق ها از جمله سوبسیدهای مضر برای تنوع زیستی به منظور پرهیز یا به حداقل رساندن تاثیرات منفی آنها حذف شده و یا اصلاح و بهسازی شده باشند. و مشوق هایی که در راستای حفظ و استفاده پایدار از تنوع زیستی هستند، هم سو و هماهنگ با کنوانسیون و دیگر تعهدات بین المللی مرتبط و با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی- اجتماعی ملی، ایجاد و به کار گرفته شده باشند.
4. تولید و مصرف پایدار: حداکثر تا سال 2020، دولت ها، فعالان اقتصادی و ذینفعان در کلیه سطوح قدمهایی را برای دستیابی به تولید و مصرف پایدار برداشته و یا برنامه هایی را در این خصوص به اجرا در آورده باشند و تاثیرات به کار گیری منابع طبیعی را به خوبی در محدوده امن اکولوژیک حفظ کرده باشند.
ب) کاهش فشارهای مستقیم وارد بر تنوع زیستی و ترویج بهره برداری پایدار 
1. به نیم رساندن یا کاهش از دست رفتن زیستگاه: تا  سال 2020، میزان از دست رفتن همه زیستگاه های طبیعی از جمله جنگل ها به نیم کاهش یافته و در موارد ممکن به صفر نزدیک شده و افت کیفیت و قطعه قطعه شدن زیستگاه به طور قابل توجهی کاهش یافته باشد.
2. مدیریت پایدار ذخایر زنده دریایی: تا  سال 2020، تمامی ذخایر ماهیها، بی مهرگان  و گیاهان آبزی به طور پایدار، قانونی و با استفاده از روش های مبتنی بر اکوسیستم، مدیریت و بهره برداری شده باشند به نحوی که از صید بی رویه جلوگیری شود، و برنامه ها و اقدامات احیا برای همه گونه هایی که جمعیتشان به شدت کاهش یافته است در دست اقدام باشد. صیادی  هیچ گونه تاثیر سوء جانبی برگونه های در معرض تهدید و اکوسیستم های آسیب پذیر نداشته باشد و تاثیرات صیادی بر روی ذخایر، گونه ها و اکوسیستم ها در محدوده امن اکولوژیک  قرار داشته باشد.
3. کشاورزی، آبزی پروری و جنگلداری پایدار: تا  سال 2020، مناطق تحت کشاورزی، آبزی پروری و جنگلداری ضمن حصول اطمینان از حفاظت از تنوع زیستی به صورت پایدار مدیریت شوند.
4. کاهش آلودگی: تا  سال 2020، آلودگی های مختلف از جمله آلودگی های حاصل از مازاد مواد مغذی به سطوحی رسیده باشد که برای عملکرد اکوسیستم و تنوع زیستی زیان آور نباشد.
5. کنترل و ممانعت از ورود گونه های مهاجم بیگانه: تا سال 2020، گونه های مهاجم و مسیرهای گذرشان شناسایی و اولویت بندی شده باشد. گونه های دارای اولویت، کنترل و  ریشه کن شده و اقداماتی جهت مدیریت مسیرهای گذر  برای پیشگیری از معرفی و استقرار این گونه ها صورت گرفته باشد.
6. کاهش فشار بر اکوسیستم های آسیب پذیر: تا  سال2015،   فشارهای انسانی مضاعف بر    روی آبسنگ های مرجانی و دیگر  زیست بوم های آسیب پذیر متاثر از  تغییر   اقلیم و   اسیدی شدن اقیانوس ها، به حداقل رسیده باشد به طوریکه  یکپارچگی و عملکردشان حفظ شود.
 ج) بهبود وضعیت تنوع زیستی از طریق حفاظت از ا کوسیستم ها، گونه ها و تنوع ژنتیکی
1. افزایش مناطق حفاظت شده و بهبود وضعیت آنها: تا سال 2020،  حداقل 17 درصد از مناطق خشکی و آبهای داخلی و 10 درصد از مناطق ساحلی و دریایی بخصوص مناطقی که از لحاظ تنوع زیستی و خدمات اکوسیستمی از اهمیت ویژه ای برخوردارند، از طریق سامانه هایی از مناطق حفاظت شده که از لحاظ بوم شناختی شاخص بوده، به خوبی به هم پیوسته اند و به صورت کارآمد و عادلانه مدیریت می شوند و  همچنین دیگر اقدامات حفاظتی منطقه محور حفاظت شده باشد و  با منظرهای وسیعتر خشکی و دریایی یکپارچه گردد.
2. پیشگیری از انقراض :  تا سال 2020 از انقراض گونه های در معرض تهدید شناخته شده جلوگیری شده و وضعیت حفاظتی آنها به ویژه گونه هایی که کاهش شدیدتری داشته اند، بهبود یافته و پایدار شده باشد.
3. حفظ تنوع ژنتیکی:  تا سال 2020 تنوع ژنتیکی گیاهان زراعی و جانوران اهلی و پرورشی و خویشاوندان وحشی آنها شامل سایرگونه های ارزشمند از نظراقتصادی-اجتماعی و  فرهنگی ، حفظ شود و راهکارهای لازم برای به حداقل رساندن فرسایش ژنتیکی و حفاظت از تنوع ژنتیکی این گونه ها تدوین و اجرا گردد..   
 
د) افزایش منافع همگانی  از تنوع زیستی و خدمات زیست بومی
1. حفاظت از اکوسیستم ها و خدمات ضروری آنها:  تا پایان سال 2020، زیست بوم های ارائه دهنده خدمات اساسی نظیر خدمات مرتبط با آب، خدماتی که در سلامتی، معیشت و رفاه نقش دارند، ضمن در نظر گرفتن نیازهای زنان، جوامع محلی و بومی و قشر فقیر و آسیب پذیر ،احیا و مراقبت گردند.
2. احیای اکوسیستم ها و افزایش انعطاف پذیری آنها: تا پایان سال 2020، انعطاف پذیری زیست بوم ها و مشارکت  تنوع زیستی در ذخایر کربن، از طریق حفاظت و احیا، از جمله احیای حداقل 15 درصد از اکوسیستم های آسیب دیده و افت کرده افزایش یابد و بنابراین باعث سازگاری  و  کاهش تغییر اقلیم شده و با بیابان زایی مقابله گردد.
3. لازم الاجرا و قابل استفاده شدن پروتکل ناگویا : تا  سال 2015 پروتکل ناگویا در خصوص دستیابی به منابع ژنتیکی و تسهیم عادلانه منافع حاصل از بهره برداری از آنها، مطابق با قوانین ملی، لازم الاجرا  و عملی گردد.
ذ) تسهیل و پیشبرد اجرا از طریق برنامه ریزی مشارکتی، مدیریت دانش و ظرفیت سازی
1. پذیرفته شدن برنامه های اقدام ملی تنوع زیستی بعنوان خط مشی: تا سال 2015  هر کشور متعاهد به کنوانسیون، یک برنامه اقدام و استراتژی ملی تنوع زیستی تاثیرگذار مشارکتی و به روز را ایجاد و بعنوان ابزار سیاسی پذیرفته و آغاز به اجرای آن نماید.
2. احترام به دانش سنتی: تا سال 2020،دانش سنتی، ابداعات و  فعالیت های جوامع بومی و محلی در ارتباط با حفاظت و استفاده پایدار از تنوع زیستی و بهره برداری مرسوم آنها از منابع زیستی مورد توجه و احترام قرار گرفته در مقررات و قوانین ملی و مقرارت مرتبط بین المللی  لحاظ گردد و به طور کامل با مشارکت موثر و  تمام و  کمال جوامع بومی و محلی در تمامی سطوح مرتبط در اجرای کنوانسیون تلقیف و منعکس گردد.
3. ارتقاء سطح دانش، مشارکت و به کارگیری آن: تا سال 2020، دانش، پایه های علم و تکنولوژی های مرتبط با تنوع زیستی، ارزشهای آن، عملکرد آن، وضعیت و روند آن و همچنین اثرات متعاقب از دست رفتن آن، بهبود یافته و در سطح وسیعی به مشارکت گذاشته شده،انتقال یافته و به کار گرفته شود.
 
4. افزایش منابع مالی حاصل از تمامی منابع: حد اکثر تا سال 2020 بسییج منابع مالی جهت اجرای موثر برنامه راهبردی 2020-2011 تنوع زیستی از کلیه منابع باید مطابق با فرایند به توافق رسیده و ثبت شده در راهبرد تجهیز منابع به طور قابل توجهی از سطوح کنونی فراتر رود. این هدف درنتیجه نیازسنجی های منابع انجام شده توسط کشورهای عضو وگزارشات حاصل از آن، با تغییرات احتمالی روبرو خواهد شد.

ترجمه: مریم روحانی