کشورهای حاشیه خلیج فارس سالیانه ده میلیارد دلار صرف واردات محصولات غذایی می‌کنند که بخش اعظم آن تراریخته است!

دکتر قره‌یاضی با اعلام این خبر در کارگاه آموزشی آنالیز احتمال محصولات تراریخته که توسط مرکز بین المللی تحقیقات مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی (ICGEB) در شهر کویت برگزار می‌شود ضمن تمجید از قانون ایمنی زیستی ایران که با همت انجمن های علمی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به ویژه رئیس و اعضای کمیسیون کشاورزی به تصویب رسیده و برای اجرا ابلاغ شده است، مسئولین ذیربط کشورهای منطقه را از تدوین قوانین دست و پاگیر و بازدارنده بر حذر داشته و یادآور شد که….

 دکتر قره‌یاضی با اعلام این خبر در کارگاه آموزشی آنالیز احتمال محصولات تراریخته که توسط مرکز بین المللی تحقیقات مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی (ICGEB) در شهر کویت برگزار می‌شود ضمن تمجید از قانون ایمنی زیستی ایران که با همت انجمن های علمی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به ویژه رئیس و اعضای کمیسیون کشاورزی به تصویب رسیده و برای اجرا ابلاغ شده است، مسئولین ذیربط کشورهای منطقه را از تدوین قوانین دست و پاگیر و بازدارنده بر حذر داشته و یادآور شد که کشورهای منطقه ذرت و دانه‌های روغنی خود را به طور مستقیم یا غیر مستقیم از چهار کشور آمریکا، آرژانتین، برزیل و کانادا وارد می‌کنند و با توجه به اینکه سویا، ذرت و کلزای مورد کشت در این کشورها به ترتیب 95 درصد، 70 درصد و 50 درصد تراریخته هستند، هر یک از محصولات وارداتی ذکر شده از این کشورها قطعا تراریخته است. بنابراین پیچیده کردن تحقیق و توسعه در این رشته و مخالفت با توسعه این فناوری تنها به نفع آمریکا تمام خواهد شد. این امر موجب خواهد شد که کشورهای منطقه خودشان را از فناوری حیاتی مهندسی ژنتیک محروم کرده و راه برای واردات این قبیل محصولات از آمریکا و کشورهای تولید کننده این محصولات بازتر و بازتر خواهد شد.
رئیس انجمن ایمنی زیستی با تشریح قانون بازدارنده ترکیه در مورد ممنوعیت تولید محصولات تراریخته متذکر شد که این کشور قانونی را نوشته است که هرگز قادر به اجرای آن نخواهد بود. مبداء ذرت و سویای وارداتی ترکیه برای روغن کشی، خوراک دام و خوراک انسان کشورهایی است که نمی توان در آن محصول غیرتراریخته یافت. نتیجه این امر این است که در حالی که به استناد مطالعه انجام شده توسط انجمن ایمنی زیستی ایران، ترکیه از نظر مجموع مقالات علمی نمایه شده در ISI در سایر رشته ها از ایران جلوتر است و تنها رقیب ایران در منطقه و بین کشورهای اسلامی محسوب می شود اما به دلیل سیاست های بازدارنده این کشور در مورد فناوری‌های نو در مهندسی ژنتیک کشاورزی نصف ایران مقاله تولید کرده و در نانوتکنولوژی هم از ایران عقب افتاده است.

رئیس انجمن ایمنی زیستی در حالی از قوانین ایران در مورد ایمنی زیستی و مهندسی ژنتیک در مجامع جهانی حمایت می‌کند که مسئولین ذیربط ایرانی در داخل کشور نه تنها حمایتی در مورد توسعه محصولات تراریخته ندارند بلکه بر خلاف قوانین و سیاست های ابلاغی نسبت به توقف فعالیت‌های عمده مهندسی ژنتیک کشاورزی در کشور از قبیل تجاری سازی پنبه تراریخته و حتی طی مراحل آنالیز خطر محصولات تراریخته تولید شده در مراحل آزمایشگاهی نیز ممانعت به عمل می‌آورند.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.