خلوت ژنتیک
مسئولیت اخلاقی و وظیفه والدین جنین ایجاب می کند که همراه با مجموعه سیستم بهداشتی از همه امکانات برای تامین سلامت و سعادت آتی جنین (انسان آینده) تلاش نمایند. حال سؤال اینجاست که عدم استفاده والدین و یا عدم توجیه والدین به استفاده از آزمایشات مولکولی برای تشخیص نارسایی های شدید و یا خفیف ژنتیک در جنین، از نظر اخلاقی و موازین والدین چه حکمی خواهد داشت؟
آیا همانطور که والدین و بویژه مادر مثلاً در مصرف و یا عدم مصرف داروهای خاص برای جلوگیری از بروز صدمه به جنین و یا تامین رشد مناسب جنین مسئولیت دارد؛ برای آگاهی از نقص ژنتیک در جنین نیز مسئولیت دارد؟ کادر پزشکی چطور؟
حال اگر مسامحه‌ای صورت گرفت و نوزادی با نقایص ژنتیک متولد شده و مجبور به ادامه زندگی مشقت با شد؛ آیا والدین کودک حق اقامه دعوی از کادر پزشکی را دارند؟ اگر خود والدین بعد از دریافت توصیه‌های پزشکی مسامحه کنند آیا حکومت حق دخالت دارد؟
آیا کادر پزشکی بر خلاف رضایت والدین حق دخالت دارند؟ اگر کودکی بر اثر این مسامحه ها متولد شده و زندگی مشقت باری را بگذراند، آیا بعد از سن قانونی، حق اقامه دعوی بر علیه والدین و سیستم بهداشتی را دارد؟
سازمان‌های مدافع حقوق شهروندی انسان‌ها چطور؟ اگر در مورد ناهنجاری ژنتیک خفیفی، بنا به صلاحدید، نوزادی با عیب ژنتیک خفیفی متولد شد؛ این نوزاد بعد از برخورداری از حقوق اجتماعی در صورت عدم رضایت از زندگی و شرایط جسمانی، تحت عنوانی بنام «تولد غیرعادلانه» چه احساسی درباره والدین، جامعه، سیستم پزشکی و … در خود خواهد یافت؟
دکتر عبدالحسن کاظمی – دانشیار و عضو شورای پژوهشی، مرکز تحقیقات انکولوژی و هماتولوژی، مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری، مرکز تحقیقات علوم تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تبریز و رئیس تیم پژوهشی اخلاق و تاریخ پزشکی علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
Email: Kazemi1338@gmail.com