انجمن های علمی – تخصصی : ” ترغیب به امضای پروتکل الحاقی ایمنی زیستی خیانت است.”
به گزارش روابط عمومی انجمن بیوتکنولوژی یک شنبه گذشته هم اندیشی و میزگرد تخصصی بررسی پروتکل الحاقی مسئولیت و جبران خسارت کوالالامپور- ناگویا در انستیتو پاستور ایران توسط انجمن‌های علمی بیوتکنولوژی و ایمنی زیستی با حضور جمعی از متخصصین بیوتکنولوژی و مسئولین مختلف برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی انجمن بیوتکنولوژی یک شنبه گذشته هم اندیشی و میزگرد تخصصی بررسی پروتکل الحاقی مسئولیت و جبران خسارت کوالالامپور- ناگویا در انستیتو پاستور ایران توسط انجمن‌های علمی بیوتکنولوژی و ایمنی زیستی با حضور جمعی از متخصصین بیوتکنولوژی و مسئولین مختلف برگزار شد.
بر اساس نظرات ابراز شده در این هم اندیشی پروتکل الحاقی با وجود معدود مزایای ظاهرفریب می‌تواند در بهره مندی کشور از فناوری‌های زیستی موانعی جدی ایجاد نماید. از جمله آن که همزمان با اعلام تصویب پروتکل الحاقی در آبان ماه گذشته، امضای قرارداد کامپکت (COMPACT) بین شش شرکت چند ملیتی بزرگ (مونسانتو، سینجنتا، بایر، داو، باسف، دوپانت) اعلام شد. این شرکت‌ها بیشترین (تقریبا تمامی) تولید بذور تراریخته را بر عهده دارند. بر اساس این قرارداد، چنانچه یکی از شرکت های مزبور مورد شکایت واقع شود، مجموعه شرکت‌های امضاء کننده قرارداد کامپکت جبران خسارت را بر عهده خواهند داشت. به این ترتیب، می‌توان گفت باشگاه بیوتکنولوژی با انحصار شرکت‌های چند ملیتی مذکور تشکیل شده است. به این ترتیب نه کشورهای کوچک و نه شرکت‌های دیگر که توانایی مقابله حقوقی ندارند قادر به تولید گیاهان تراریخته و حتی کشاورزی مبتنی بر این گیاهان عرصه محلی و جهانی نخواهند بود. در حالی که ایران در این زمینه صاحب فناوری است و سال هاست این توانمندی توسط برخی مدیران ناآگاه به مسائل روز بیوتکنولوژی کتمان شده است. از این جهت، تاخیر چند ساله و معطلی پژوهشگران و فناوران کشور در صدور مجوز یا تصویب مقرراتی مانند آئین نامه اجرایی قانون ایمنی زیستی مایه تاسف است. از جمله انتقادات اساسی دیگر سخنرانان از جمله آقایان دکتر غلامرضا صالحی جوزانی و دکتر بهزاد قره یاضی عدم حضور کامل هیئت ایرانی در اجلاس ناگویا و عدم حضور ایران در مذاکرات مربوط به تصویب پروتکل الحاقی طی شش سال گذشته بوده است. دکتر مدرسی رئیس انستیتوپاستور ایران با ذکر مثال هایی متعدد اعلام کرد که هیئت ایرانی باید با رای منفی به این پرتکل الحاقی مانع از تصویب آن می شد. اکنون انجمن های علمی ذیربط به ان جمع‌بندی رسیدند که با توجه به اوضاع پیش آمده و بر اساس مباحث مطروحه در هم اندیشی به هیچ وجه صلاح نیست کشور ایران پذیرش پروتکل الحاقی را امضاء نماید.
تجارب فناوری هراسی و رفتار خیانت‌آمیز گذشتگان در موضوع هسته‌ای کشور موجب عقب ماندن کشور از بهره برداری از منابع انرژی ارزان نتیجه عدم کاشناسی واقعی موضوع بود که مشابه آن در موضوع گیاهان تراریخت در حال رخ دادن است. این مثال و مثال‌هایی دیگر از عدم توانایی کشورهای در حال توسعه برای احقاق حقوق خود در عرصه بین‌المللی در بررسی جزئیات پروتکل الحاقی باعث اتفاق نظر شرکت کنندگان در هم‌اندیشی بر عدم پیوستن ایران به پروتکل الحاقی مذکور بود.