پنبه کاران تراریخته هندی راضی هستند.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، بازدید از مزارع پنبه تراریخته هندوستان، بزرگترین تولید کننده پنبه تراریخته جهان یکی از برنامه‌های جانبی ششمین اجلاس متعاهدین پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا است. سومین روز این اجلاس که از روز دوشنبه با حضور نمایندگان بیش از 160 کشور جهان و سازمان‌های بین‌المللی و …
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، بازدید از مزارع پنبه تراریخته هندوستان، بزرگترین تولید کننده پنبه تراریخته جهان یکی از برنامه‌های جانبی ششمین اجلاس متعاهدین پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا است. سومین روز این اجلاس که از روز دوشنبه با حضور نمایندگان بیش از 160 کشور جهان و سازمان‌های بین‌المللی و سازمان‌های غیر دولتی در حیدرآباد هندوستان آغاز به کار کرده است در حالی برگزار می‌شود که صندلی جمهوری اسلامی ایران برای کسانی که در داخل کشور برای تقابل با مهندسی ژنتیک سینه چاک کرده و در مقابل انجمن‌های علمی و اجرای قانون ایستادگی می‌کنند خالی است.
در سومین روز از این همایش نیز همچون روزهای قبل هیئت‌های نمایندگی ده‌ها کشور جهان از مزارع پنبه تراریخته واقع در حومه حیدرآباد بازدید کرده و با کشاورزانی که مشتاقانه برای دیدار با میهمانانشان گردآمده بودند، صحبت کردند. کشاورزان با افتخار و شادمانی رضایت خود را از کشت پنبه تراریخته ابراز می‌کردند. یکی از کشاورزان به نام محمد سبیب که نسبت به بقیه پیشروتر بود در گفتگو با دکتر بهزاد قره یاضی رئیس انجمن ایمنی زیستی کشورمان گفت: "من پنج سال پیش کشت پنبه تراریخته را آغاز کردم. در آن موقع ما باید برای برداشت مختصری پنبه 20 بار در یک فصل سمپاشی می‌کردیم اما امروز تنها سه بار در هر فصل سمپاشی می‌کنیم و محصول بیشتری را هم برداشت می کنیم". وی در پاسخ به سوال یکی از بازدیدکنندگان مبنی بر اینکه در نهایت چقدر برای شما صرفه جویی می شود گفت: ما برای هر هکتار حدود 20 هزار روپیه (حدود 400 دلار آمریکا) هزینه می کردیم ولی حالا حدود 4000 روپیه (80 دلار) هزینه سمپاشی می‌کنیم". در پاسخ به سوال دکتر قره یاضی مبنی بر اینکه این همه وقت آزاد شده را صرف چه کاری می‌کنی گفت: "من وقتم را با فرزندانم می‌گذرانم". وی سپس دو پسر جوان خود را صدا کرد و با افتخار از آنها خواست تا رشته تحصیلی خودشان را اعلام کنند.
(محمد کشاورز تراریخته کار پنبه و فرزندانش در کنار مزرعه تجاری پنبه تراریخته در حومه حیدرآباد)
بیش از 40 نفر از کشاورزان و روستائیان در این اجتماع بر سر مزارع وسیع و تجاری پنبه تراریخته گرد آمده بودند و همگی گفته‌های یکدیگر را تایید می‌کردند. دکتر قره‌یاضی از یکی از کشاورزان هندو که در کنار هم ولایتی مسلمان خود ایستاده بود و با علامت سرخ پیشانی از مسلمان‌ها متمایز بود همین سوال‌ها را کرد. وی در پاسخ گفت: "من زمین بیشتری از محمد دارم. اما او از من پیشروتر بوده، من بیست و یک مرتبه زمین خودم را سمپاشی می‌کردم و الان هم چهار مرتبه سمپاشی می‌کنم".
وقتی از کشاورزان سوال شد که با توجه به اینکه پنبه تراریخته شما مقاوم به آفات است پس چرا هنوز چهار مرتبه سمپاشی می‌کنید گفتند: ما در گذشته برای آفت اصلی بیست و یک مرتبه سمپاشی می‌کردیم و در عین حال بسیاری از قوزه‌های پنبه سوراخ و در نتیجه محصول ما کم بود اما حالا فقط برای شته‌هایی که از برگ‌ها تغذیه می‌کنند سمپاشی می‌کنیم که در اواخر فصل و بعد از بزرگ شدن قوزه‌ها پدیدار می‌شوند. مروجین به ما می‌گویند نیازی به سمپاشی نیست ولی ما دلمان رضایت نمی‌دهد". سپس کشاورزان بازدیدکنندگان را به داخل مزرعه برده و نشان دادند که تمام قوزه‌های آنها سالمند و از آنها خواستند اگر می‌توانند حتی یک قوزه کرم خورده را نشان دهند.
گفتنی است پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی کشورمان نیز پروژه پنبه تراریخته را از سال 1378 آغاز کرده و با وجود موفقیت‌های چشمگیری که در این حوزه داشته و پنبه تراریخته آماده تلاقی با واریته‌های تجاری و تجاری سازی بودند از سال 1384 و از زمان به روی کار آمدن آقای محمدرضا اسکندری و رئیس پیشین پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی با حمایت حراست وزارت جهاد کشاورزی این پروژه نیز همچون بسیاری از پروژه‌های آوازه ساز دیگر مانند برنج تراریخته در محاق رفت و بذر پنبه تراریخته همچنان در قفسه‌ها به انتظار بازگشت شایسته سالاری نشست، انتظاری که با حمایت معاونت علم وفناوری رئیس جمهور از عامل اصلی عقب‌ماندگی کشور در حوزه مهندسی ژنتیک کشاورزی باید لا اقل یک سال دیگر به طول بینجامد. در این مدت چند رکورد آفریده شد: ایران پایین‌ترین سطح زیر کشت و تولید پنبه تاریخ صد ساله اخیر خود را بدست آورد و هندوستان رکورد بالاترین سطح زیر کشت پنبه تراریخته جهان، بالاترین رتبه تولید پنبه جهان و رکورد تاریخی صادرات پنبه خود را با استفاده از فناوری پنبه تراریخته به ارمغان آورد. آیا این مطالب را کسی می‌خواند و در مورد ابعاد آن اندیشه می‌کند؟
مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران