آزمونی فراروی کمیسیون کشاورزی

آزمونی فراروی کمیسیون کشاورزی

کمیسیون تلفیق (کشاورزی و بهداشت و درمان) درمجلس شورای اسلامی درروز های آینده برای سرنوشت توسعه محصولات تراریخته که در برنامه ششم توسعه پیش بینی شده تصمیم نهایی را خواهد گرفت. با یقین به اینکه تمامی اعضای کمیسیون تلفیق در باور و پایبندی به منافع ملی از درک و عزم مشترکی برخوردارند امید که به فرجامی نیکو و بر فراز سقف های جناحی برسند. اما به عنوان یک کنشگردر فضای بخش کشاورزی و محیط زیست کشور گرچه در این سوی دیوار بهارستان تاکید به چند نکته زیر را ضروری می دانم:

 تمامی مزیت ها و زیان هایی که متخصصان و نیز مخالفان محصولات تراریخته تا کنون و در التهابات رسانه ای اخیر بر شمرده اند از جنس مصالح و یا آسیب های ملی است. مصالحی که متاسفانه در مخالفت های اخیر و چه بسا ناخواسته رنگ سلیقه ای و جناحی بخود گرفته است. اگر زیان های مورد ادعا و منتسب به این محصولات واقعا حقیقت داشته باشد به این مفهوم است که عده ای از دانشمندان و متخصصان کشورمان در جهت توسعه بیماری های خطرناک و نیز نابودی محیط زیست دست در دست هم داده اند. به نظر می رسد تصور و فرض چنین نتیجه ای در اینکه جمعی از صاحبان دانش و مهارت از مردم ما عزم به نابودی جامعه و بستر حیات نموده اند ماورای هر کابوس و فاجعه ای و آمیخته از بدبینی مطلق است. اگرهم مخالفان این توسعه راه به افراط و جزمیت های جناحی برده واساسا مبنای قابل دفاعی در استدلال های خود نداشته باشند باز هم ترجمانی از فاجعه دیگری است. اینکه مجموعه ای از شهروندان کشورمان و چند تن از کنشگران فعال در این حوزه و با هماهنگی تعدادی رسانه مرتبا بر طبل هشداری بکوبند که در برابر افزایش تولید ملی و دستیابی به فناوری های نوین و مثبت جهانی ایستاده است حکایتی تلخ را زمزمه می نماید. در این برهه حساس برعهده کمیسیون تلفیق و کل مجلس شورای اسلامی  است که با نگاهی فراگیر تر از سلیقه های گروهی به بررسی و تصمیم نهایی بپردازد.

 مصوبه اولیه کمیسیون کشاورزی مجلس در خصوص اجازه بر ادامه تحقیقات بیوتکنولوژی گیاهی و اما ممنوعیت تولید محصولات تراریخته، نشان از پارادوکسی آشکار می دهد. اساسا چرا هزینه سنگینی برای تحقیقات را بر دولت و مردمی تحمیل کنیم که نهایتا از مصرف و تولید محصولات ناشی از آن باز داشته شده ایم؟ بدون تردید انگیزه هرمحقق و دانشمندی با پایبندی به منافع ملی آنست که دستاورد تلاش شبانه روزی خودرا سرانجام درعرصه عمومی ببیند. اگر این انگیزه را و به هر دلیلی از این فرهیختگان بستانیم کارکرد نهایی چنین تحقیقاتی جز حرکت در یک دور باطل و مداری مسدود نخواهد بود.

 پرسشی که نمایندگان محترم کمیسیون تلفیق باید در این مقطع از خود نمایند اینستکه بررسی های تا کنون انجام گرفته آنان آیا با حضور و مشارکت تمامی تخصص ها و قابلیت های علمی و فنی کشور(فارغ از موافق و یا مخالف) صورت گرفته است؟ اگر که چنین بررسی در برگیرنده مجموعه صاحبان نظر نبوده آیا بهتر نیست با تمدید فرصت وتشکیل کمیته های فنی متنوع تر به نتایجی برسیم که نهایتا از وجاهت ملی بیشتری برخوردار باشد؟

سرنوشت نهایی تداوم و اقبال برای فناوری هایی که دربستر خشک و محدود امروز کشورمان باید پذیرا و پاسخگوی نیاز آیندگان باشد الزاما نه در حذف و یا تصویب تولید آنها در یک برنامه توسعه و یا در یک مصوبه مجلس بلکه در زمینه نیازهای اجتناب ناپذیر فرداهای جامعه رقم می خورد. مبادا نمایندگان محترم به تصویب و تصمیمی مبادرت کنند که این آیندگان بجای سپاس و تکریم، به نقد و شکایت از آنان پرداخته و به راهی که خود برگزیده اند ادامه دهند. مگر نه آنکه باور داریم آنچه که نهایتا در زمین باقی خواهد ماند منافع ملی است( سوره رعد – آیه 16)؟

لینک مرتبط: شرق