وابستگی در تأمین غذا به ۶۰ درصد رسید

به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران به نقل از شرق دومین نشست حقوق، اخلاق و ایمنی زیستی در دانشگاه تربیت‌مدرس تهران، میزبان استادان زیست‌فناوری کشاورزی و ایمنی زیستی بود؛ سلسله‌‌نشست‌هایی که در آن قرار است سهم مهندسی ژنتیک و زیست‌فناوری در تأمین امنیت غذایی در کشور بررسی شود. در ابتدای این نشست، محمدرضا رسایی، رئیس مرکز مطالعات و توسعه زیست‌فناوری، با اشاره به اینکه هدف ما از این نشست‌ها صرفا آگاهی‌رسانی است گفت: با وجود اینکه در زیست‌فناوری از کشورهای پیشرو هستیم، در حوزه کشاورزی و کمک‌هایی که زیست‌فناوری به کشاورزی می‌کند، اجازه پیشرفت به ما ندادند. او در ادامه با اشاره به اینکه برخی صحبت‌ها از جمله اینکه در دنیا اقبالی به محصولات زراعی زیست‌فناوری وجود ندارد صحیح نیست، گفت: تا همین لحظه‌ای که ما با هم صحبت می‌کنیم، ۱۸۵ میلیون هکتار از زمین‌های کشاورزی در تمام دنیا، زیر کشت محصولات زیست‌فناوری است و مردم جهان، از جمله در همه کشورهای پیشرفته این محصولات را مصرف می‌کنند. او ادامه داد: در حوزه محصولاتی مانند پنبه، استفاده از این فناوری باعث شده است که اقتصاد و کشاورزی در برخی کشورها متحول شود که نمونه روشن آن مربوط به هند می‌شود. هند پیش از کشت پنبه تراریخته مقاوم به آفت، به واردات پنبه وابسته بود، ولی با این انتخاب در طول یک دهه به تولیدکننده و صادرکننده اول پنبه جهان تبدیل شد. در ادامه، بهزاد قره‌یاضی، رئیس انجمن علمی ایمنی زیستی، با اشاره به چالش‌های امنیت غذایی کشور به دلیل تغییرات اقلیمی، کمبود آب، روند جهانی خشک‌سالی و افزایش فزاینده جمعیت اظهار کرد: اگر دسترسی به غذای کافی و مغذی را امنیت غذایی بدانیم، درحال‌حاضر در ایران امنیت غذایی داریم، ولی این امنیت به‌طور فزاینده‌ای وابسته به بیگانگان است و پایدار نیست. سالانه ۱۲ میلیارد دلار محصولات غذایی به کشور وارد می‌شود، درحالی‌که در سال ۱۳۸۴ وابستگی غذایی کشور ۲,۴ میلیارد دلار بوده است. هم‌اکنون بیش از نیمی از کالری مصرفی کشور از محل واردات تأمین می‌شود و ۸۵ درصد علوفه و خوراک دام کشور وارداتی است. قره‌یاضی با بیان اینکه سه تا پنج میلیارد دلار از واردات غذایی کشور در ۱۰ سال اخیر تراریخته بوده است، اظهار کرد: باوجود پیشرفت‌های خوبی که در تولید علم، از جمله در زمینه آگرونومی داشته‌ایم، جای تأسف است که به دلیل کم‌توجهی به فناوری‌های نوین، در شرایطی قرار گرفته‌ایم که امنیت غذایی کشور متکی به واردات است. در ادامه این نشست، دکتر علی هاتف سلمانیان، استاد بیوتکنولوژی، با اشاره به اینکه وضعیت بد اکوسیستم باعث شده کشاورزی در ایران به چالش‌ بزرگی بربخورد، گفت: اگر تلاشی صورت نگیرد، در آینده توانایی تأمین غذای خود از طریق کشاورزی را نخواهیم داشت. او در ادامه با انتقاد از بحث‌های غیرعلمی درباره کمک مهندسی ژنتیک گفت: در مورد مباحثی که درباره محصولات مهندسی ژنتیک در رسانه‌ها مطرح می‌شود این سؤال مطرح است که چه کسی در مورد این محصولات تصمیم می‌گیرد؟ برخلاف آنچه که یک جریان خاص دنبال می‌کند، تصمیم‌گیری باید در محیط‌های علمی صورت بگیرد. او ادامه داد: بر اساس اظهارنظرهای رسمی، ایران در سال ۲۰۲۵ از کشوری نیمه‌خشک به کشوری خشک تبدیل می‌شود. جهان درحال‌حاضر رو به گرمایش و کاهش شدید منابع آبی است و ایران در این بین نه‌تنها مستثنا نیست، بلکه یکی از مهم‌ترین کشورهایی است که شاهد تغییر اقلیم خود است.