برنامه دولت برای استفاده از سوختهای زیستی
دبیر ستاد توسعه زیست فناوری گفت: برنامه ای که در خصوص استفاده از سوخت های زیستی تدوین شده را به دولت ارائه کردیم و منتظر اعلام آمادگی وزارت صنعت هستیم.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، مصطفی قانعی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص سوخت های زیستی اظهار کرد: محدود بودن سوخت های فسیلی، گران بودن و ضررهای ناشی از استفاده از آن، باعث شده که انسان به استفاده از انرژی های تجدید پذیر روی بیاورد که یکی از انواع انرژی های تجدیدپذیر سوخت زیستی است.
وی افزود: سوخت زیستی (biofuel) یک سوخت گازی، مایع یا جامد است که محتوای انرژی آن از منابع زیستی به دست آمده. مواد آلی که بدن موجودات زنده را می‌سازند، منبعی بالقوه از انرژی ذخیره‌شده هستند که می‌توان از آنها به عنوان سوخت زیستی استفاده کرد.
وی ادامه داد: ستاد توسعه زیست فناوری برنامه سوخت زیستی را تدوین کرده و آن را به دولت ارائه داده است.
وی با بیان اینکه در این برنامه اقداماتی که برای استفاده از سوخت زیستی در کشور ضروریست ارائه شده است، خاطر نشان کرد: این برنامه در دولت قبل با مشکلاتی روبرو شد به همین دلیل در این دولت نیز آن را ارائه کردیم تا به ثمر برسد.
به گفته دبیر ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، در این دولت نظرات وزارت صنعت نسبت به موضوع استفاده از سوخت های زیستی مثبت تر شده است.
قانعی تاکید کرد: در حال حاضر منتظر هستیم که وزارت صنعت با ستاد توسعه زیست فناوری اعلام آمادگی کند تا بتوانیم با هماهنگی هر چه بیشتر استفاده از سوخت های زیستی را پیش ببریم.
به گزارش مهر، در واقع سوخت زیستی یا Biofuel نوعی از سوخت است که از منابع زیست توده یا Biomass به دست می آید. این بدان معناست که ماهیت سوخت زیستی به گیاهانی برمی گردد که فقط چند ماه و یا چند سال از برداشت آنها میگذرد.
زغال سنگ جزء سوختهای فسیلی به حساب می آید و ارتباطی با سوخت زیستی ندارد. این سوخت شامل بایودیزل، اتانول مایع، متانول و سوخت های دیزل گازی مانند هیدروژن و متان می شود.
سوخت دیزلی زیستی و اتانول زیستی، از مهم‌ترین سوختهای زیستی هستند که می‌توان از آنها در صنعت حمل‌ونقل استفاده کرد. از منابع اولیه سوخت های زیستی می توان به ضایعات چوبی ، تفاله های محصولات کشاورزی، نیشکر، غلات، روغن گیاهان و سبزیجات اشاره کرد. بایو دیزل یکی از انواع سوخت های گیاهی است.
بایودیزل را می توان از روغن های گیاهی و چربی حیوانات تولید و از آن به جای گازوئیل در موتورهای گازوییلی استفاده کرد. بایودیزل از ترکیب شیمیایی روغن های گیاهی یا حیوانی با هیدروکسید سدیم و متانول ( یا اتانول ) حاصل می شود.
بسیاری در اروپا به استفاده از بایودیزل روی آورده اند. در حقیقت از میان دیگر انواع سوخت های زیستی، بایودیزل بیشترین استفاده را در این قاره دارد.
اتانول زیستی نیز نوعی سوخت جایگزین الکلی برای بنزین است که از محصولات نشاسته‌ای و قندی مانند گندم، ذرت، نیشکر و چغندر قند تولید می‌شود
قابل توجه مسئولین محترم که دنبال برطرف مشکل آلودگی کلان شهرهای کشور هستند: در سال ۲۰۰۸ میلادی، زیست‌سوخت ۱٫۸٪ سوخت ترابری جهان را دربرداشت. در سال ۲۰۰۷ میلادی، سرمایه‌گذاری جهانی روی گنجایش فراوری زیست‌سوخت بیش از ۴ میلیارد دلار بوده و هم‌اکنون نیز در حال افزایش است.
سوخت اتانول، الکلی است که از تخمیر مواد قندی موجود در گیاهان مانند شکر و نشاسته به‌دست می‌آید. با پیشرفت فناوری، سلولزهایی مانند درختان و چمن‌ها را نیز می‌شود به عنوان ماده خام در فراوری زیست‌اتانول بکار برد. اتانول را می‌توان به‌صورت خالص به‌عنوان سوخت خودرو به‌کار برد اما بیشتر به‌دلیل اینکه اکتان افزایش یابد و عملکرد خودرو بهبود یابد از افزودنی بنزین استفاده می‌شود. زیست‌اتانول به‌صورت گسترده‌ای در ایالات متحده و برزیل به‌کار می‌رود.