ممنوعیت واردات تراریخته به چین؛ حقیقت یا دروغ

روز 6 بهمن 96 خبرگزاری فارس خبری بسیار قدیمی را از یک منبع غیرمعتبر ترجمه و این طور القا کرد که “چین واردات ذرت تراریخته را ممنوع کرده” زیرا احتمال می‌دهد “آلودگی خطرناکی” داشته باشد. در حالی که علاوه بر غیرواقعی بودن تاریخ خبر، هر دو این گزاره‌ها غیر واقعی بوده تنها برای ایجاد هراس از این فناوری القا شده است. سایت “نیوز تارگت” منبع این خبرگزاری، خبر خود را در تاریخ 14 مرداد 1395 منتشر کرده است. بنابراین دو سال از تاریخ انتشار خبر اصلی می‌گذرد. جالب آنکه سایت “نیوز تارگت” برای خبر خود دو منبع (البته نامعتبر) دیگر با درج لینک ذکر کرده است. خبرنگار این خبرگزاری حتی به خود زحمت نداده است به لینک منبع ذکر شده مراجعه کند تا متوجه شود که در منبع خبر، تاریخ 2014 (۱۳۹۳) ذکر شده است. خبر مذکور در یکی از منابع (نچرال نیوز) متعلق به 10 تیر ۱۳۹۳ و در خبر منبع دیگر (آگ وب) اساسا تاریخ درج نشده است. در این دو منبع نیز به منابع دیگری مانند “بلومبرگ بیزنس‌ویک” و “جی ام واچ” استناد شده است که منبع اخیر عضو جریان جهانی ضد مهندسی ژنتیک به رهبری بنیاد صهیونیستی صلح سبز بوده و کارویژه آن انتشار اخبار کذب و هراس‌افکنی علیه این فناروی با هدف جلوگیری از دست‌یابی کشورهای دیگر به ویژه کشورهای در حال توسعه و کشورهای اسلامی به فناوری‌های نو و فراهم کردن انحصار و وابستگی در فناری است.

جستجو در خبرگزاری‌های رسمی جهان نشان می‌دهد تاریخ صحیح انتشار خبر اصلی، 28 آبان 1392 بوده است و البته خبری از آلوده و خطرناک دانستن محصولات تراریخته در مطالب نقل شده از منابع رسمی وجود ندارد. تحریف تاریخ انتشار خبر از سوی خبرگزاری فارس به تنهایی می‌تواند مصداق رفتار غیر صادقانه و غیر حرفه‌ای و سوءاستفاده از اعتماد مخاطب تلقی شود. حال آنکه از یک خبرگزاری رسمی کشور که با بودجه‌های کلان از بیت‌المال تغذیه می‌شود انتظار می‌رود دست کم برای مخاطب خود احترام قائل باشد و حقیقت را به پای منافع جریان‌ها قربانی نکند.

جعل عنوان «آلودگی خطرناک»

رفتار غیر حرفه‌ای دیگر از سوی خبرنگار این خبرگزاری رسمی کشور، این است که مسئله مجوز واردات یک رخداد معین از ذرت با نام MIR162 را در متن خبر با عبارات عام به کل محصولات تراریخته تسری داده و به دروغ مدعی شده است ” چین واردات ذرت تراریخته از آمریکا را ممنوع کرد” و علت آن را احتمال وجود “آلودگی خطرناک” عنوان کرده است. این در حالی است که در خبر منتشره از منابع رسمی نه صحبت از محصولات تراریخته به طور عام و نه صحبت از آلودگی خطرناک است. عباراتی چون “آلوده و خطرناک” دانستن محصولات تراریخته که به عنوان دلیل عدم صدور مجوز واردات به چین در منابع نامعتبر مورد اشاره آمده است، صرفا تحلیل‌های شخصی است که به متن خبر اضافه شده و به طور طبیعی مورد توجه مهره‌های داخلی این جریان نیز واقع شده است. مراجعه به اخبار رسمی نشان می‌دهد این خبرگزاری داخلی به تبع منابع نامعتبر خود تلاش کرده است یک مسئله ساده درباره فرایند صدور مجوز مصرف و واردات را طوری دیگری جلوه دهد تا به عنوان مستندی برای ایجاد هراس علیه این فناوری منتشر کند.

اما حقیقت ماجرا

رخداد MIR162 یک ذرت مقاوم به آفت و بی‌نیاز از مصرف سموم آفت‌کش است که از سال 2008 در کشورهایی مانند امریکا، اتحادیه اروپا، استرالیا، روسیه، ژاپن، کانادا و نیوزلند مجوز مصرف به عنوان غذای انسان دریافت کرده است (جدول 1). شرکت تولیدکننده این رخداد تقاضای مجوز مصرف آن را در چین نیز ارائه کرد و این کشور مجوز مصرف ذرت مذکور را در سال 2014 صادر کرد. بدیهی است تقاضای مجوز باید از سوی شرکت تولیدکننده ارائه شود. این تقاضا ممکن است در هر کشوری در تاریخ‌های مختلف ارائه شود و تنها در کشورهایی ارائه می‌شود که شرکت تولیدکننده قصد دارد محصول خود را به آن کشور صادر کند. طبیعی است تا قبل از صدور مجوز مصرف در یک کشور نمی‌توان محصول مورد نظر را به آن کشور صادر کرد. بنابراین جلوگیری از ورود این رخداد معین در سال 2013 که در خبر سوخته این خبرگزاری داخلی منعکس شده است امری طبیعی و برخلاف ادعای واهی آن به دلایلی چون آلودگی نبوده است.

جدول 1: فهرست کشورهای صادر کننده مجوز ذرت تراریخته مقاوم به آفت [1]

مخالفت با تولید ملی، سکوت و همراهی با واردات

متأسفانه با وجود اینکه کشورمان در دو دهه گذشته وارد کننده و مصرف کننده محصولات تراریخته بوده است، از سال 1394 که عزم تولید ملی این محصولات شکل گرفت جریان جهانی ضد فناوری مهندسی ژنتیک در داخل کشور به شدت فعال شد. رمز عملیات جریان‌سازی علیه این فناوری در سال 1394 برگزاری کنگره بنیاد صهیونیستی صلح سبز در تهران با کمک عناصر داخلی آن و دعوت از واندانا شیوا یکی از رهبران این جریان بود. دبیر این کنگره به عنوان رئیس یکی از سمن‌های به ظاهر زیست‌محیطی کشور سابقه حضور و حمایت از سوی شبکه من و تو در سال ۱۳۹۳ و برنامه جامعه مدنی شبکه صدای امریکا در سال 1395 را در کارنامه دارد. این در حالی است که بنیاد صلح سبز یک جریان استعماری است که تحت لوای شعارهای زیبای زیست محیطی و سلامتی، فراهم‌سازی مقدمات انحصار در فناوری و ایجاد عقب ماندگی در کشورهای هدف را به ویژه در سه حوزه انرژی صلح آمیز هسته‌ای، مهندسی ژنتیک و صنعت دنبال می‌کند. معاهده عدم اشاعه و پروتکل هسته‌ای، کنوانسیون تنوع زیستی و پروتکل‌های آن و کنوانسیون پاریس درباره تغییرات آب و هوایی همگی معاهداتی است که امریکا با ابزار صلح سبز بر ضد پیشرفت کشورها در سه حوزه هسته‌ای، ژنتیک و صنعت پیش برد و خود عضو هیچ کدام نیست.

صلح سبز صهیونیستی است!

صلح سبز با کلیت مهندسی ژنتیک مخالفت داشته (تصویر 1) و با کمک مالی ده‌ها میلیون دلاری بنیادهای صهیونیستی مانند بنیاد راکفلر، بنیاد تایدز، بنیاد ترنر، بنیاد نیویورک تایمز، بنیاد راسموسن، بنیاد فریدمن، بنیاد شرمن، بیناد سن دیگو، بنیاد سن فرانسیسکو، بنیاد سیاتل، بنیاد جامعه کالیفرنیا، بنیاد جامعه شیکاگو، بنیاد باکستر، بنیاد هاوکینز، بنیاد سندرز، بنیاد دیوید پاکارد، بنیاد ادوارد، بنیاد داج، بنیاد گیبسون، بنیاد هارولد هاس‌چایلد، بنیاد ریچارد گلدمن، بنیاد مک آرتور، بنیاد مکس لوینسون، بنیاد فایزر، بنیاد رکس، … اداره می‌شود. بسیاری از شبهات جریان ضد تراریخته در داخل کشور عینا از مطالب منتشر شده از سوی صلح سبز ترجمه می‌شود.[2]

تصویر 1: مقابله با کلیت مهندسی ژنتیک رویکرد بنیاد صهیونیستی صلح سبز در پلاکاردهای تجمعات کم‌تعداد آن

متأسفانه این جریان با سوء استفاده از سیاست‌زدگی و اختلافات داخلی دو قطب سیاسی کشور توانست دو رسانه داخلی وابسته به یک جریان سیاسی خاص را فریب دهد تا به تصور نقد طرف مقابل در کنار این جریان قرار گیرد. این در حالی است که بهره‌گیری از مهندسی ژنتیک و ارقام اصلاح شده ژنتیکی و تراریخته در اسناد بالادستی همچون سیاست‌های کلی و بلندمدت جمهوری اسلامی ایران ابلاغی ۲۰ اسفند ۱۳۷۹ مقام معظم رهبری (پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری) و سند ملی زیست‌فناوری و راهبردهای اجرایی آن (مصوب ۱۳۸۶ شورای انقلاب فرهنگی) و ماده ۲ قانون ملی ایمنی زیستی (مصوب سال ۱۳۸۸ مجلس شورای اسلامی) به عنوان یک تکلیف بیان شده است. به طور حتم اجرای اسناد بالادستی و قوانین کشور در این باره که در زمان خود با اجماع و جلب نظر و اجماع جامعه علمی و نهادهای رسمی کشور تدوین شده‌اند برای اجتناب از تداوم وابستگی و تولید بومی ارقام مورد نیاز متناسب با شرایط اقلیمی و نیازهای داخلی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. امری که جریان جهانی ضد مهندسی ژنتیک و ضد تولید محصولات تراریخته با ایستادن در مقابل قانون به دنبال عدم تحقق آن هستند.

مهدی معلی – دکتری حقوق

منابع

[1] http://www.isaaa.org/gmapprovaldatabase/event/default.asp?EventID=130

[2] برای نمونه به این سند مراجعه کنید:

http://www.greenpeace.org/international/Global/international/publications/agriculture/2015/Twenty%20Years%20of%20Failure.pdf