سیب‎زمینی‎هایی که چند ژن به آن‎ها منتقل شده است نسبت به بیماری قارچی بادزدگی مقاوم‎تر هستند.

نتایج مطالعات میدانی پژوهشگران دانشگاه گنت، VIB، با همکاری موسسه تحقیقات کشاورزی و شیلات (ILVO) بر روی سیب‎زمینی تراریخته در مجله Crop Protection منتشر شد. آزمایش‌های مزرعه‎ای سیب‎زمینی‎های تراریخته در بلژیک و هلند به منظور بررسی کارایی انتقال یک الی سه ژن به سیب‎زمینی برای ایجاد مقاومت نسبت به بیماری بادزدگی که توسط گونه قارچ مهاجم Phytophtora رخ می‎دهد انجام شد. نتایج این بررسی‌ها نشان داد که ژن‎های مورد مطالعه تأثیر متفاوتی در ایجاد مقاومت نسبت به قارچ عامل بیماری داشتند. پژوهشگران مجموعه‌ی خاصی از ژن‎ها را در سه گونه Solanum venturii، Solanum stoloniferum وSolanum bulbocastanum  شناسایی کرده‎اند که بیشترین مقاومت را نسبت به بیماری بادزدگی به وجود آورده‌اند.

نتایج مطالعات میدانی پژوهشگران دانشگاه گنت، VIB، با همکاری موسسه تحقیقات کشاورزی و شیلات (ILVO) بر روی سیب‎زمینی تراریخته در مجله Crop Protection منتشر شد. آزمایش‌های مزرعه‎ای سیب‎زمینی‎های تراریخته در بلژیک و هلند به منظور بررسی کارایی انتقال یک الی سه ژن به سیب‎زمینی برای ایجاد مقاومت نسبت به بیماری بادزدگی که توسط گونه قارچ مهاجم Phytophtora رخ می‎دهد انجام شد. نتایج این بررسی‌ها نشان داد که ژن‎های مورد مطالعه تأثیر متفاوتی در ایجاد مقاومت نسبت به قارچ عامل بیماری داشتند. پژوهشگران مجموعه‌ی خاصی از ژن‎ها را در سه گونه Solanum venturii، Solanum stoloniferum وSolanum bulbocastanum  شناسایی کرده‎اند که بیشترین مقاومت را نسبت به بیماری  بادزدگی به وجود آورده‌اند.

پژوهشگران بر مبنای یافته‎های این پژوهش دریافته‎اند که برای اصلاح سیب‎زمینی‎ها باید ترکیب گسترده‌ای از ژن‎های مقاومت طبیعی را در ارقام جدید قرار داد که حداقل شامل سه ژن است ولی چهار یا پنج ژن مقاومت بهتر هم هست. همچنین این ژن‎ها باید به حد کافی متفاوت از همدیگر باشند. راهکار استراتژیک برای ایجاد مدیریت مقاومت پایدار آن است که ترکیب ژن‌های مورد استفاده در ارقام جدید دائماً تغییر کند.

اطلاعات بیشتر را در VIB مطالعه کنید.

منبع: CBU