با ژنتیک گیاهی می‌توان به جنگ خشکسالی رفت؟

با ژنتیک گیاهی می‌توان به جنگ خشکسالی رفت؟

بنیانگذار پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران می‌گوید: آمریکایی ها با تولید ذرت تراریخته مقاوم به خشکی به جنگ خشکی در مناطق ذرت کاری خود رفتند. کشورهای افریقایی همین محصول را به عنوان برگ برنده ای برای نجات خود از قحطی و گرسنگی انتخاب کردند.

به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی به نقل از خبرآنلاین، دکتر بهزاد قره یاضی بنیانگذار پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران که به دعوت پارک علم و فناوری استان سیستان و بلوچستان به عنوان مهمان ویژه نشست تخصصی یکروزه “پتانسیل‌ها و دستاوردهای فناوری بومی – ملی مهندسی ژنتیک گیاهی” در زاهدان سخن می گفت، با اشاره به دستاوردهای ارزشمند انقلاب اسلامی در عرصه علم و فن و ضرورت خوداتکایی کشور در چارچوب سیاستهای اقتصاد مقاومتی و علم و فناوری ابلاغی مقام معظم رهبری (مدظله العالی) از نفوذ برخی جریانات مشهود فناوری هراسی در کشور ابراز تاسف کرد و افزود: یک زمان که فرصت برای برنامه ریزی و توسعه فناوری هسته ای در دنیا ایده آل بود، فناوری هسته ای را تابجایی برایمان هراسناک و خطرناک جلوه می دادند که روزنامه های مطرح کشور با تیترهای درشت آن را “خیانت آشکار به خلق ما” می دانستند. آنوقت زمانی به ارزش یک فناوری پی می بریم که دیگران اجازه احاطه بر آن را به بهای گزاف هم به ما نمی دهند. از این منظر است که می گوییم، همین امروز باید قدر فناوری هایی مانند بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی را بدانیم و با محققان و فعالان پرتلاش توسعه دانش بنیان اقتصاد ایران با بی مهری رفتار نکنیم.

وی با اشاره به موضوع بحث این نشست تخصصی (مهندسی ژنتیک گیاهی) افزود: اگر تمام سویا، بیش از 50 درصد ذرت و بیش از 70 درصد پنبه و فراورده های حاصل از آن در بازار تبادل جهانی تراریخته است، و ما خود واردات 5 میلیارد دلاری این محصولات را داریم، دلیل فقط یک چیز است! و آن هم این است که این محصولات هم به لحاظ تولید و هم به لحاظ مصرف با کیفیت بوده و با ارزش افزوده همراه هستند. نه گفتن به این فناوری و هر فناوری مفید و ارزشمند دیگری در حوزه کشاورزی کشور، یعنی تداوم وابستگی به واردات، تهدید امنیت غذایی کشور و ممانعت از توسعه پایدار کشاورزی ایران.

وی افزود، ما مقدار بسیار زیادی سم کشنده در کشاورزی و محیط زیست مصرف می کنیم! وقتی که با بهزراعی و بهنژادی مرسوم نمی توان مصرف سم را کاهش داد و سلامت مردم، محیط زیست و تنوع زیستی را کمتر تهدید کرد، چرا نباید با استفاده از محصولات تراریخته ای که تولید ایرانی هستند و ما را از مصرف سموم بی نیاز می کنند، به این هدف ارزشمند و متعالی دست یابیم؟ آیا صحیح است اروپا را بهانه کنیم و بگوییم در اروپا ممنوع است پس حتما خطر دارد! حال آنکه ما آمار رسمی اتحادیه اروپا را داریم که فقط سالانه 33 میلیون تن سویای تراریخته توسط اتحادیه اروپا وارد و مصرف می شود؟! چینی ها با تولید آلبومین سرم در دانه برنج توانسته اند قریب به یک میلیون دلار در هکتار ارزش افزوده برای تولید برنج ایجاد کنند. برای اینکه هر کیلو از بذر این برنج را به ما بدهند، 5 میلیون دلار پیش فاکتور صادر کرده اند! چهار میلیون دلار بیشتر نیز بابت آموزش روش استخراج این پروتئین از برنج پیشنهاد داده اند. ما در طی دو سال، این برنج را با فناوری بومی در ایران تولید کرده ایم! حال، یک فناوری چگونه باید ارزش های خود را به اثبات برساند؟!

رئیس انجمن علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران که به دعوت پارک علم و فناوری سیستان و بلوچستان سخن می گفت، ادامه داد: در سیستان و بلوچستان، کارخانه پنبه پاک کنی ایرانشهر تعطیل شد. طلای سفید مکران کجا رفت و چه شد؟ و حاصل این فقدان برای مردم بلوچ چه بود؟ کرم سرخ پنبه که آمد، حکومت پهلوی تولید پنبه را در سیستان و بلوچستان ممنوع کرد. قریب به چهار دهه است که این تنها اقدام ما در قبال صدها هکتار پنبه کاری و کارخانه پنبه پاک کنی دشت مکران بوده است!!! این در حالی است که امروز در این کشور فناوری داریم که با وجود کرم سرخ پنبه در این منطقه می توانیم پنبه بکاریم و 5/5 تن در هکتار پنبه بدون حتی یکبار سم پاشی تولید کنیم. اینگونه است که با استفاده از یک فناوری مفید می توان رونق را به یک منطقه نظیر مکران بازگرداند.

آمریکایی‌ها با تولید ذرت مقاوم با خشکی به جنگ خشکسالی رفتند

رئیس انجمن ایمنی زیستی ایران افزود، آمریکایی ها با تولید ذرت تراریخته مقاوم به خشکی به جنگ خشکی در مناطق ذرت کاری خود رفتند. کشورهای افریقایی همین محصول را به عنوان برگ برنده ای برای نجات خود از قحطی و گرسنگی انتخاب کردند. ما هم در کشورمان، هم مشکل کمبود آب و خشکسالی داریم و هم مشکل خشکه زارها و شوره زارهایی که وضعیت این روزهای خوزستان شاهد آن است. ما هم باید به فکر کشت و زرع و پوشش گیاهی در مناطق خشک و شور کشور خود باشیم تا ضمن نجات کشور از مخاطرات خشکه زارها و شوره زارها به تولید ارزش افزوده نیز در این مناطق بپردازیم.

بنیانگذار پژوهشکده بیوتکنولوژی ایران در خاتمه سخنان خود، اضافه کرد، به هیچ عنوان بحث یک فناوری و دیگر هیچ نیست! بلکه بحث توسعه پایدار کشاورزی ایران و ارتقای امنیت غذایی کشور با استفاده صحیح و بجا از تمام فناوری‌هایی است که هر یک در جای خود و به سهم و توان خود قادر به حل و رفع بخشی از مشکلات کشاورزی و مسئله تولید غذا و ارزاق در کشور است. نباید فناوران و فناوریها را به جان هم انداخت و فناوری ها را رو در روی هم به اسم تراریخته، ارگانیک و یا هر محصول فناورانه دیگری به جنگ زرگری کشاند. اینگونه برخورد با فناوری ها چیزی جز نابودی استعدادها و پتانسیل های کشور را در پی نخواهد داشت. به عنوان فردی که خود سهمی در مدیریت پژوهش و فناوری در کشور دارم معتقدم که به هیچ فناوری مفید، استاندارد و کارسازی نباید نه گفت!

گفتنی است که نشست تخصصی یکروزه “پتانسیل‌ها و دستاوردهای فناوری بومی – ملی مهندسی ژنتیک گیاهی” در زاهدان با همکاری ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و پارک علم و فناوری و سازمان جهاد و کشاورزی استان سیستان و بلوچستان و با حمایت معنوی سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی سیستان و بلوچستان برگزار شد.