یادداشت

موضوع حفاظت محیط زیست مثل بسیاری از موضوعات دیگر می‌تواند با کمک تکنولوژی پیشرفت کند و سازمان حفاظت محیط زیست نیز این مساله را به تازگی جدی گرفته است.

پنبه تراریخته هند را به قطب پنبه جهان تبدیل کرد. پرسش این است که چه کسانی از تکرار این تحول درباره کشورمان هراس دارند؟

شگفتی در آن بود که چرا سازمان حفظ محیط‌زیست و در یکی از بحرانی‌ترین مقاطع بستر حیات کشورمان و در زیر انباشت هیولای ریزگرد و خشکی‌های پی در پی و… به سنگری برای این گروه تبدیل شده بود؟

محصولات تراریخته با کاهش مصرف نهاده های کشاورزی (سم و کود شیمیایی) موجب افزایش تنوع زیستی شدند و از طرفی با افزایش عملکرد در واحد سطح، نیاز به زیر کشت بردن سطح وسیعتری از منابع طبیعی مثل جنگل و مراتع را کاهش دادند.

با وجود همه این مشکلات، افزایش دو برابری تولید غذا برای رفع وابستگی و باز گرداندن امنیت غذایی، بدون هوشیاری و رفع موانع مختلف از جمله قوانین بازدارنده محقق نخواد شد.

کاش با پراکندن کابوس و ترس از سرطان و بيماري هايي که در تخصص ما نيست، بيش ازاين بر رونق و معيشت خود نيفزاييم.

کمیته ارزیابی ریسک مواد شیمیایی اتحادیه اروپا به تازگی در آخرین گزارش خود هر گونه سرطان زایی گلایفوسیت را مردود دانست و اعلام کرد استفاده از ترکیبات حاوی گلایفوسیت در کشاورزی مشکلی برای سلامت انسان نخواهد داشت.

به رغم سم‌پاشی‌های یک جریان خاص برای جلوگیری از اعلام سلامت محصولات تراریخته از سوی وزارت بهداشت، مسئولان مربوطه بارها بر سلامت این فناوری تاکید کرده‌اند.

استفاده عالمانه از فناوری های نوین برای مدیریت چالش هایی همچون سلامت بشر و حفاظت از محیط زیست امروزه بیش از هر زمان دیگری مورد توجه است. بحران آب و سابقه مدیریتی ضعیف در مصرف نهاده های شیمیایی کشاورزی در ایران ضرورت توجه به این مساله را چندین برابر کرده است.

طبق قانون ایمنی زیستی مصوب سال 1388 مجلس شورای اسلامی، دولت مکلف به حمایت از تولید و مصرف محصولات تراریخته شده است. مدل‌های قدیمی تحقیقات کشاورزی امروزه پاسخگوی نیاز جوامع نیستند و کشوری مثل ایران که با بی آبی مفرط روبرو است، مجبور به استفاده از فناوری‌های نوین است.