چرا باید فناوری‌های نوین، سیاسی و جناحی شوند؟
آفتاب -اگر بشنویم که در یک کشور مثلا یکی از احزاب سیاسی، قانون جاذبه نیوتن را باور داشته و دیگری بشدت مخالف آن است آیا شگفت‌زده نمی‌شویم؟
محصولات گیاهی مهندسی ژنتیک‌شده یا تراریخته در یکی دو سال اخیر متاسفانه قربانی مجادلات جریان‌های سیاسی شده‌اند. چند روزنامه و خبرگزاری نام آشنا ، همراهی سخاوتمندانه صدا و سیما و تریبون‌هایی که عمدتا رنگ و پوشش جناحی برخود دارند بصورتی هماهنگ در تلاشند که تا می‌توانند از واژه تراریخته یک ضد ارزش بسازند. واژه‌ای که با خواندن و شنیدنش چه بسا …
چرا باید فناوری‌های نوین، سیاسی و جناحی شوند؟
اگر بشنویم که در یک کشور مثلا یکی از احزاب سیاسی، قانون جاذبه نیوتن را باور داشته و دیگری بشدت مخالف آن است آیا شگفت‌زده نمی‌شویم؟
محصولات گیاهی مهندسی ژنتیک‌شده یا تراریخته در یکی دو سال اخیر متاسفانه قربانی مجادلات جریان‌های سیاسی شده‌اند. چند روزنامه و خبرگزاری نام آشنا ، همراهی سخاوتمندانه صدا و سیما و تریبون‌هایی که عمدتا رنگ و پوشش جناحی برخود دارند بصورتی هماهنگ در تلاشند که تا می‌توانند از واژه تراریخته یک ضد ارزش بسازند. واژه‌ای که با خواندن و شنیدنش چه بسا بی‌اختیار به یاد ده‌ها بیماری خطرناک می‌افتیم.
همبستگی سیستماتیک این تریبون‌ها به یک قرائت سیاسی خاص در کشور، این پرسش را ایجاد می‌کند که اگر واقعا این محصولات، اینگونه برای بنیان کندن نسل و جامعه مانند ما بکار گرفته می‌شوند پس چرا تنها یک گروه و نحله خاص فکری دغدغه ممنوعیت آن را دارند؟ مگر نه اینست که روابط خدشه‌ناپذیر علمی بر فراز گرایشات گروهی و سیاسی قرار دارد؟ اگر بشنویم که در یک کشور مثلا یکی از احزاب سیاسی، قانون جاذبه نیوتن را باور داشته و دیگری بشدت مخالف آن است آیا شگفت‌زده نمی‌شویم؟ مگر می‌شود که یک نحله سیاسی بگوید دو دو تا 4 و دیگری بگوید 5 می‌شود. اگر محصولات تراریخته دارای پیامد‌های رقت‌باری هستند که این دیدگاه سیاسی بر آن پای می‌فشرد چرا باید جمع قابل توجهی از متخصصین این حوزه آن را تنها ادعایی بی‌اساس بپندارد؟ آیا واقعا این متخصصین در کشورمان نسبت به گسترش بیماری‌های مهلک ادعایی از جانب مخالفین محصولات تراریخته بی‌تفاوتند؟ آیا این‌که جمع عمده‌ای از متخصصین بیوتکنولوژی گیاهی در جامعه‌ای مانند ما دست بدست هم می‌دهند تا در سکوت مقامات مسئول اجرایی و قضایی با تولید محصولات تراریخته بیماری بپراکنند (به زعم مخالفین) فاجعه و یا که بهتان نیست؟ اگر که ادعای مخالفین محصولات تراریخته در مراجع ذیصلاح تایید شود واقعا چرا منابع رسمی و با سکوت خود اجازه می‌دهند که مجموعه‌ای در نظام رسمی کشور ضرورت تولید و توسعه قانونمند آن را مورد تاکید قرار دهند؟ چرا به ریشه‌یابی این حجم از مخالفت‌ها پرداخته نمی‌شود؟ در شرایطی که منابع طبیعی و تولید کشور در معرض فراتر از بحران‌ها قرار دارد چرا مرتبا از تریبون‌های کمیسیون کشاورزی مجلس بحث محصولات تراریخته را پیش کشیده و قبل از تصویب نهایی در مجلس از تصویب ممنوعیت این محصولات خبر می‌دهند؟ آیا واقعا در کشاکش بحران‌های موجود این مورد در صدر چالش‌های بخش کشاورزی قرار دارد؟ رییس محترم کمیسیون کشاورزی و محیط‌زیست مجلس شورای اسلامی مرتبا و به مناسبت‌های مختلف اظهار می‌دارند که ما در مورد محصولات تراریخته بررسی‌های لازم را انجام داده و به نتیجه قطعی زیان‌بار بودن آن رسیده‌ایم. آیا این حق متخصصین و شهروندان ما نیست که از آنان بپرسند چرا مستندات علمی بررسی شده خود را ارائه نمی‌دهید؟
اما در این انبوه از پرسش‌ها و شگفتی‌ها جایگاه و مواضع مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست برجسته‌تر از مخالفت‌های جناحی دیده می‌شود. این مدیریت و در قامت یک تشکل سلیقه‌ای (و نه معاونت تولی‌گرانه رییس‌جمهور) خود را در زمره علمداران این مخالفت قرار داده است. آیا واقعا در شرایطی که بیش از نیمی از جمعیت کشورمان در حال تنفس سم و بازدم مرگ و نیستی هستند تاکید‌های سلیقه‌ای مدیریت این سازمان بر ممنوعیت محصولات تراریخته آدرس‌های گمراه‌کننده برای جامعه به شمار نمی‌آید؟ پرسش آخر نگارنده از رییس‌جمهور محترم است. شما در انبوه اولویت‌های درون و برون‌مرزی که در برابرتان قرار دارد مجال کمتری تا‌کنون داشته‌اید که به سامان‌دهی این فناوری پرداخته و آن را از جدال‌های مخالفین سیاسی خودتان رها سازید. اما به خاطر بسپارید شاید در آینده و در ارزیابی کارهای کلیدی‌تان این را هم بگویند که در سایه سکوت و انفعال دستگاه تابعه، یکی از شاخه‌های علم و فناوری عقیم و از دسترس برخورداری جامعه خارج گردید.
عبدالحسین طوطیایی – پژوهشگر کشاورزی
دکتر الهام باقری‌راد – متخصص بیولوژی
منبع: آفتاب