کشت محصولات تراریخته یک تکلیف قانونی است
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه نمایندگان مجلس معتقد به ممنوعیت 100 درصدی محصولات تراریخته نیستند، گفت: مصرف محصولات تراریخته مربوط به امروز و دیروز نیست بلکه 20 سال است که مردم ایران این محصولات را استفاده می کنند.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، در سال‌های اخیر شاهد هجمه‌های رسانه‌ای علیه محصولات تراریخته هستیم که اعتراضات شدید و متعدد جامعه علمی کشور را به دنبال داشته است. محصولات تراریخته محصولاتی هستند که با پیشرفته‌ترین فناوری‌های زیستی روز دنیا برای بهبود صفات محصولات زراعی و باغی تولید می‌شوند. نگاهی به تاریخ استفاده از این فناوری نشان می‌دهد که هر زمان که عزم کشور در بهره‌برداری از این فناوری به نفع مردم و تولید ملی این محصولات، جزم شده، هجمه رسانه‌ای علیه این فناوری نیز شدت بیشتری گرفته است. در سال‌های گذشته دو نامه به امضای نمایندگان مجلس شورای اسلامی به رئیس جمهوری وقت جهت اجرایی نشدن قانون ملی ایمنی زیستی و اقدام نکردن برای تولید ملی محصولات تراریخته در کشور ارسال شده بود. اقدامات اجرایی جهت انجام تکلیف قانونی دولت مبنی بر تولید ملی محصولات تراریخته و بهره‌مندی مردم کشور از فواید قطعی زیست‌فناوری، از آغاز دولت تدبیر و امید مجدانه پیگیری شد. این تکلیفی است که در سال‌های گذشته با وجود واردات میلیاردی این محصولات به کشور مغفول مانده است. با این حال کمیسیون تلفیق بودجه 97 در بررسی لایحه بودجه سال آینده مقرر کرده است که تعرفه واردات محصولات تراریخته که اغلب نهاده های دامی است، 40 درصد افزایش یابد. «غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی» درباره اختلاف نظرها در زمینه استفاده از محصولات تراریخته و قانون گذاری مجلس برای محدود کردن واردات آنها مطالبی را در گفت و گو با ایرنا مطرح کرده است که از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد:
این نماینده مجلس اظهار داشت: آخرین قانون مصوب مجلس درباره محصولات تراریخته، قانون برنامه ششم توسعه است که البته این قانون هم هرگز معتقد به ممنوعیت 100 درصدی محصولات تراریخته نیست و بر اجرای قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران تاکید می کند.
به گفته وی، قانون ایمنی زیستی نیز در ماده 2 نه تنها تولید و مصرف این محصولات را مجاز شمرده بلکه دولت را مکلف به فراهم‌آوری تمهیدات لازم در جهت تولید و مصرف این محصولات کرده است.
نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: در ماده چهار همین قانون ایمنی زیستی سه مرجع ذیصلاح در حوزه‌های مختلف معرفی شده‌اند که وظیفه بررسی و صدور مجوز برای این محصولات را بر عهده دارند.
وی تصریح کرد: از سوی دیگر هم اگر با دقت بیشتری به بند چ ماده 31 قانون برنامه ششم توسعه توجه کنیم، در خواهیم یافت که این بند از قانون ضمن تاکید بر مفاد قانون ایمنی زیستی، وظیفه اطلاع‌رسانی علمی و بر مبنای آزمایش‌های معتبر را نیز بر عهده دولت گذاشته است تا مردم کشور از سردرگمی درآیند و تکلیف خود را با این محصولات بدانند.
به گفته وی، این اطلاع‌رسانی علمی با پدیده هراس‌افکنی درباره محصولات تراریخته که امروز در جامعه مشاهده می شود، در تعارض است.
** سه مرجع ذی صلاح صادر کننده مجوز تولید و مصرف محصولات تراریخته
نایب رئیس فراکسیون مستقلین ولایی درباره وظایف دستگاه های ذیصلاح صادر کننده مجوز برای محصولات تراریخته گفت: بر اساس ماده چهار قانون ایمنی زیستی، سه مرجع ذیصلاح در رابطه با صدور مجوز برای تولید و مصرف محصولات تراریخته وجود دارند.
جعفرزاده اظهار داشت: وزارت جهاد کشاورزی «در امور مرتبط با تولیدات بخش کشاورزی و منابع طبیعی» و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی»در امور مرتبط با ایمنی و سلامت موادغذایی، آرایشی، بهداشتی و مواد پزشکی» و سازمان حفاظت محیط زیست «در امور مرتبط با حیات وحش و بررسی ارزیابی مخاطرات زیست محیطی بر مبنای مستندات علمی ارائه شده توسط متقاضی» دستگاه های ذیصلاح هستند.
وی اضافه کرد: براساس قانون «شورای ملی ایمنی زیستی» بر امور دستگاه‌های ذیصلاح نظارت دارد و مسئولیت هماهنگی این دستگاه‌ها نیز بر عهده این شوراست که رئیس آن، معاون اول رئیس جمهوری وقت خواهد بود و البته دو نماینده مجلس شورای اسلامی یکی از کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی و دیگری از کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی نیز به عنوان ناظر بر امور این شورا نظارت دارند.
** نتایج آزمایشگاه های علمی بیانگر سالم بودن محصولات تراریخته است
جعفرزاده ایمن‌آبادی درخصوص اینکه قانون بر انجام آزمایش‌های معتبر علمی روی سلامت محصولات تراریخته تاکید دارد و آیا تاکنون آزمایش معتبر علمی در سطح جهان و یا حتی ایران در رابطه با سلامتی محصولات تراریخته انجام شده است یا خیر، توضیح داد: از سال 1996 تا سال 2016 به مدت 21 سال محصولات تراریخته در دنیا کشت و مصرف شده و تحقیقات علمی و پژوهشی گسترده‌ای روی سلامت و ایمنی این محصولات و تاثیر آنها بر محیط زیست صورت گرفته است.
وی براین باور است که ضعف جامعه علمی کشور و شاید جامعه علمی بین‌المللی است که یافته‌های علمی خود را به زبان همه فهم منتشر نمی‌کنند و به انتشار آنها در مقالات علمی تخصصی خود اکتفا می‌کنند و جز متخصصان همان رشته های تخصصی بقیه افراد جامعه کمتر از نتایج پژوهش‌های آنها مطلع می‌شوند.
این نماینده مجلس شورای اسلامی با اشاره به چند نمونه از این آزمایش‌های معتبر و گزارش‌های رسمی گفت: در سال 2016 آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی آمریکا با جمع‌بندی نتایج 900 پژوهش درباره محصولات تراریخته از سال 1996 گزارشی را منتشر کرد که بر اساس نتیجه این مطالعه، به لحاظ خطرات احتمالی برای سلامت انسان و محیط زیست محصولات مهندسی ژنتیک و محصولات اصلاح شده به روش سنتی هیچ تفاوتی ندارند.
وی یکی از جالب توجه‌ترین مطالعات را گزارش اتحادیه اروپا دانست و افزود: در گزارشی که در سال 2010 از سوی کمیسیون اروپا در مورد غذاهای حاصل از مهندسی ژنتیک منتشر شد، این نتیجه به دست آمد که محصولات تراریخته مانند فرآورده‌های کشاورزی سنتی سالم هستند؛ این گزارش محصول مشارکت 500 گروه تحقیقاتی مستقل در 130 پژوهش در طی 25 سال با هزینه 300 میلیون یورو بوده است.
جعفرزاده اضافه کرد: نمونه دیگر پژوهشی که حاصل آن در مجله معتبر نیچر بیوتکنولوژی در سال 2013 به چاپ رسید، نشان می دهد محصولات تراریخته در حد محصولات غیرتراریخته سلامت و ایمن هستند.
وی ادامه داد: همچنین انجمن سلطنتی پزشکی انگلستان، متنی با عنوان بررسی جامع اطلاعات مربوط به غذاهای اصلاح‌شده ژنتیکی منتشر کرد مبنی بر اینکه «غذاهای تولید شده از محصولات اصلاح‌شده ژنتیکی توسط صدها میلیون نفر در سرتاسر دنیا به مدت 15 سال مصرف شده‌اند و هیچ گزارش یا شکایتی از بیماری وجود ندارد این در حالیست که بیشتر مصرف کنندگان این محصولات ساکن کشورهایی مانند آمریکا بوده‌اند که مردم آنها بیشتر اهل شکایت هستند.
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس به نتایج بررسی ها در مرکز تحقیقات سلامت و ایمنی غذا، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد روی برنج‌های تراریخته سراسر جهان انجام شده اشاره کرد و گفت: پس از بررسی مقالات علمی معتبر در رابطه با محصول برنج تراریخته، ایمنی و سلامت محصول برنج تراریخته در حد محصول برنج غیرتراریخته به تایید رسیده است.
وی افزود: در مقاله‌ای که در مجله ایمنی زیستی به چاپ رسیده، پس از آزمایش های حیوانی محصول برنج تراریخته طارم مولایی، نتیجه‌گیری شده که برنج تراریخته طارم مولایی هیچگونه اثر سوئی بر جوجه‌ها نداشته و زنده‌مانی بین تمام گروه‌ها یکسان بود، بنابراین از این تحقیق چنین نتیجه گرفته شد که برنج تراریخته هیچگونه اثر سوئی بر رشد، زنده مانی و سلامت جوجه‌های گوشتی ندارد.
جعفرزاده در عین حال تاکید کرد: ممکن است تحقیقات دیگری نیز موجود باشد که حتماً هم هست اما به دلیل همان ضعف اطلاع‌رسانی جامعه علمی، تاکنون از آنها مطلع نشده‌ایم.
وی اضافه کرد: نکته بسیار قابل تامل این است که سازمان بهداشت جهانی نیز که از معتبرترین مراکز تایید سلامت غذایی و بهداشتی در جهان است تا این لحظه در مورد هیچ یک از غذاهای ناشی از مهندسی ژنتیک که در بازار مصرف وجود دارند، حساسیتزایی مشاهده نشده است.
این نماینده مجلس معتقد است: غذاهای ناشی از موجودات تراریختهای که امروزه در بازار جهانی یافت می‌شوند، مورد بررسیها و تجزیه و تحلیلهای مختلف و ارزیابی ریسک قرار گرفته و تایید شده‌اند و خطری برای سلامتی انسان ندارند.
عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی در ادامه گفت: در مقابل این پژوهش های علمی می بینیم که هر روز رادیو و تلوزیون و برخی رسانه‌های خاص به‌صورت غیرعلمی و یک جانبه آنچنان این محصولات خطرناک جلوه می دهند که گویا خود ما از ابتدای دولت نهم واردکننده و مصرف کننده انبوه این محصولات نبوده و نیستیم.
جعفرزاده تاکید کرد: متاسفانه این هراس‌افکنی‌ها به یک روال عادی تبدیل شده و مدعی‌العموم هم آنچنان که باید و شاید وارد این موضوع نشده و با این پدیده برخوردی نکرده است.
** شفاف سازی محصولات تراریخته برعهده جامعه علمی و پژوهشگران است
وی درباره وجود التهاب در جامعه علیه محصولات تراریخته گفت: متاسفانه برخی افراد، کشور ما را در التهاب و ناامنی روانی علیه محصولات تراریخته قرار داده‌اند که این موضوع وظیفه و مسئولیت جامعه علمی و پژوهشگران حوزه زیست‌فناوری را سنگین‌تر می‌کند تا با اطلاع‌رسانی صحیح و علمی در زمینه محصولات تراریخته و آزمایش‌های معتبری که روی این محصولات انجام میدهند، زمینه بازگشت امنیت روانی به مردم کشور را فراهم آورند.
جعفرزاده، روشنگری درباره محصولات تراریخته را وظیفه دولت و مراجع ذیصلاح قانونی نیز دانست و گفت: در قانون برنامه ششم دولت مکلف به اطلاع‌رسانی صحیح و علمی در این خصوص شده است.
وی اظهار داشت: بررسی و جمع‌بندی یک هزار و 783 مقاله علمی معتبر که به اثرات غذاهای تراریخته بر سلامت انسان و محیط زیست پرداخته بودند و در یک مجله در سال 2013 به چاپ رسیده است، نشان می دهد غذاهای اصلاح شده ژنتیکی از گسترده‌ترین موضوعاتی است که تاکنون مورد بررسی و مطالعه قرارگرفته‌اند و تاکنون هیچ مدرک معتبری وجود ندارد که تهدید محصولات را بر محیط زیست و سلامت نشان دهد.
وی اضافه کرد: نتیجه نهایی این مقاله دلیل بی اعتمادی برخی مردم به محصولات تراریخته را در دروغ‌های روانشناسی، سیاسی و بحث‌های کاذب نهفته دانسته است.
این نماینده مجلس معتقد است: از نظر روانشناسی، مردم به مسایل منفی گرایش بیشتری دارند به طور مثال اگر من به شما بگویم که در لیوان آبی که جلوی شماست سم وجود دارد، بیشتر به حرف من اعتماد می‌کنید تا بر بی‌خطر بودن آن تکیه کنم، زیرا شما سعی می‌کنید جانب احتیاط را رعایت کنید و از این‌رو اثر حرف من در مورد سمی بودن آب بر روان شما بیشتر است.
** اروپا پس از چین بزرگترین مصرف کننده محصولات تراریخته
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی درباره اینکه برخی رسانه ها بر این باورند که مصرف محصولات تراریخته در بسیاری از کشورهای دنیا از جمله اتحادیه اروپا ممنوع است، گفت: سازمان ایمنی غذایی اروپا مرجع تصمیم‌گیری و صدور مجوز همه محصولات غذایی برای 28 کشور عضو اتحادیه اروپایی است که تصمیم های این سازمان در تمام کشورهای عضو اتحادیه به اجرا در می آید.
وی اظهار داشت: تاکنون مجوز سلامت و کیفیت برای کشت و مصرف بیش از 77 محصول تراریخته در اتحادیه اروپایی صادر شده. اگر این محصولات در اتحادیه اروپایی ممنوع بودند، آیا به نظر شما برای کشت و مصرفشان، مجوز صادر می‌شد؟ اروپا خودش بعد از چین بزرگترین مصرف کننده محصولات تراریخته تولیدی آمریکا، برزیل، آرژانتین و کاناداست.
** محصولات تراریخته برچسب گذاری می شوند
جعفرزاده درباره اینکه ممنوعیت و صدور مجوز نمی‌توانند در کنار هم قرار بگیرند و گفته می‌شود حجم زیادی از محصولات تراریخته به طور عمده روغن و خوراک دام هستند که سالانه وارد کشور می‌شوند، گفت: سالانه حجم زیادی از محصولات تراریخته که به طور عمده خوراک دام و روغن هستند، وارد کشور می‌شوند البته این موضوع مربوط به امروز و دیروز نیست بلکه حدود 20 سال است که مردم کشور ایران، مصرف کننده این محصولات هستند.
وی اظهار داشت: اما متاسفانه اطلاع‌رسانی مناسبی انجام نمی‌شد اما در سال‌های اخیر روغن‌هایی که حاوی محصول تراریخته باشند، برچسب‌گذاری می‌شوند که اقدام خوبی به شمار می رود که توسط وزارت بهداشت انجام شده است.
** هیچ نوع محصول تراریخته ای در کشور تولید نمی شود
جعفرزاده ایمن‌آبادی افزود: متاسفانه اکنون تولیدی از محصولات تراریخته در کشور نداریم و هر چه هست در مرحله تحقیقاتی است، در حالی که بر اساس سند ملی زیست فناوری کشور مکلف به کشت محصولات تراریخته و تامین امنیت غذایی با استفاده از این زیست‌فناوری شده است.
وی یادآورشد: در سال 1392 نیز کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی تحقیق و تفحصی انجام داد و به اجرا نشدن قانون ملی ایمنی زیستی توسط دولت وقت اعتراض کرد اما این موضوع تاکنون نیز ابتر مانده و ما هیچ تولیدی از محصولات تراریخته در کشور نداریم.
نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: دولت باید در این مورد پاسخگو باشد زیرا منابع بیت‌المال در اختیار مراکز تحقیقاتی قرار می‌گیرد که فواید و محصولات آن در اختیار مردم قرار گیرد نه اینکه پژوهش انجام گیرد که تبدیل به مقاله علمی شود و خاک بخورد.
وی اضافه کرد: البته که تولید علم و انتشار مقاله هم در جای خود بسیار عالیست اما چرا باید تنها تولید کننده علم و وارد کننده محصول علم باشیم؛ امنیت غذایی کشور ما نباید در دست کشورهای تولیدکننده محصولات فناورانه باشد بلکه باید امنیت غذایی کشورمان را خودمان به دست بگیریم.
** برای تولید محصولات تراریخته باید تصمیم قطعی بگیریم
نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: من نماینده مردم شهری هستم که بزرگترین تولید کننده برنج کشور بوده و سالیان طولانی است که مشکل اصلی برنج در شمال کشور، کرم ساقه‌خوار برنج است و مقادیر بسیار زیادی سم در مزارع برنج شمال کشور مصرف می‌شود که علاوه بر ضررهای زیادی برای سلامتی شالیکاران و مصرف کنندگان و زیست محیطی هزینه های بالایی برای تولید دارد.
به گفته جعفرزاده، پژوهشگری سال‌ها پیش با استفاده از زیست‌فناوری، برنج تراریخته مقاوم به آفتی تولید کرده که نیازی به مصرف سم ندارد چندی پیش نیز سخنگوی وزارت بهداشت درمان و اموزش پزشکی اعلام کرد که بعد از انجام آزمایش‌های متعدد، سلامت این برنج، تایید شده و به طور حتم پژوهشگر مربوطه، مقالات متعددی به جامعه جهانی تحویل داده و ارتقای علمی به دست آورده است.
وی در پاسخ به اینکه آیا نباید از این محصول به نفع کشاورز، محیط زیست و سلامت مردم کشور استفاده کرد، گفت: تصمیم کشور و مراجع عالی آن از جمله مقام معظم رهبری در مورد استفاده از فناوری‌های نو قطعی و غیرقابل انکار است اما به نظر می‌رسد که عده‌ای سم‌فروش و تاجر نامشروع وارد کننده مایل نیستند کشور ما و به‌ویژه شالیکاران روز خوش ببینند.
وی ضمن قدردانی از زحمات پژوهشگران و رویکرد اخیر دولت در حمایت از تولید ملی محصولات تراریخته از مخالفان آن دعوت کرد چنانچه مستندات علمی مبنی بر زیان‌آور بودن اینگونه محصولات دارند، آنها را به طور مستقیم به وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و وزارت جهادکشاورزی تحویل دهند زیرا بر اساس اطلاعی که از وزارت بهداشت دریافت کرده‌ام تا امروز حتی یک مستند علمی در این مورد به آنها ارائه نشده است.
وی افزود: از سوی دیگر مقاله‌ای در سال 2014 در یک مجله معتبر علمی منتشر شد که به بررسی اثرات زراعی و اقتصادی محصولات تراریخته پرداخته بود؛ این مطالعه با بررسی 147 مقاله علمی معتبر اثبات می‌کند که فناوری محصولات حاصل از مهندسی ژنتیک استفاده از آفت‌کش‌های شیمیایی را 37 درصد کاهش داده است. آیا این موضوع به نفع سلامت مردم و محیط زیست کشور نیست؟ تا کی باید تعلل کنیم؟
جعفرزاده با تاکید بر اینکه برای تولید محصولات تراریخته باید تصمیم قطعی بگیریم، گفت: تصمیم قطعی برای استفاده از این فناوری و منتفع کردن مردم کشور از محصولات این فناوری است.
واقعا تا کی باید تعلل کرد؟! کاش ایشان معلوم می کردند که مخاطب این سوال چه کسانی هستند؟! مگر نه اینکه مجلس دولت را مکلف کرده است که تولید ملی محصولات تراریخته را گسترش دهد تا کشور را از واردات بی رویه بی نیاز کن. خب پس چرا تعلل؟ تا کی باید کشور و مردم چوب بی کفایتی بعضی از مسئولین را بخورند.تاسف آور هست.
با سلام به دوست گرامی احتمالا جوان و بی تجربه در امور کشاورزی . اگر از همین ساعت به شما امکان تراریخت کردن محصولات کشاورزی را بدهند، چه صفاتی را به چه محصولاتی می خواستید انتقال دهید که کشور را بی نیاز از واردات کند؟ احتمالا می فرمائید افزایش عملکرد، مقاومت به خشکی، شوری و آفات و غیره ولی اگر از علم ژنتیک به اندازه کتاب زیست شناسی اول دبیرستان اطلاع داشتید متوجه می شدید که موجودات زنده ، تحت فرامین مواد وراثتی و اثر متقابل با محیط ،در یک توازن پیچیده و متعالی وتکامل یافته طی هزاران سال صفاتی را بروز میدهند و انتظار خودکفائی و خوشبختی و سلامت با یک اقدام به ظاهر فناورانه انتقال ژن ولی در اصل ساده لوحانه و در حد پائین تر از خرد انسان عصرحجر، فقط نشانه بی خبری از موضوعاتی مانند زیست شناسی، کشاورزی، محیط زیست و خودکفائی است. با آنچه در مورد بی کفایتی گفتید موافقم.
جوان هستم ولی بی تجربه نه. چون هم خودم درس این رشته را خوانده ام و در مزرعه و آزمایشگاه کار کرده ام و هم کشاورزی را بصورت موروثی تجربه کرده ام و می کنم. باید خدمت شما عرض کنم که از آغاز کشت تجاری محصولات تراریخته در سال 1996 تاکنون این فناوری سریع ترین رشد پذیرش را در میان فناوری ها داشته است. به طوری که هم اکنون 18 میلیون کشاورز در حدود 180 میلیون هکتار زمین کشاورزی به استقبال این فناوری رفته اند و کشورهای تولید کننده این محصولات به قطب تولید این محصولات یعنی ذرت، سویا، کلزا و پنبه تبدیل شده اند. مانند آمریکا، آرژانتین، کانادا و … در ادامه باید دوباره خدمت شما عرض کنم که مطالعه پیامد های اقتصادی کشت این محصولات در بیست سال گذشته در 147 مقاله علمی معتبر نشان می دهد که استفاده از فناوری تراریخته در کشاورزی سود کشاورزان را به طور متوسط 68 درصد افزایش داده است. همچنین میزان محصول 22 درصد افزایش و استفاده از آفت کش های شیمیایی 37 درصد کاهش یافته است. و باز عرض کنم که کشور هند با شروع کشت پنبه تراریخته از سال 2002 استفاده از سموم حشره کش به نصف کاهش یافت و از یک وارد کننده به صادر کننده بزرگ پنبه در جهان تبدیل شد. از زمان کشت محصولات تراریخته تا حالا تعداد کرسنگان به نصف کاهش یافته است. شاید فکر کنید هندی ها هم ساده لوح هستند! هندی هایی که موفق به خودکفایی شدند. بیش از بیست سال است که از زمان کشت محصولات تراریخته می گذرد و تاکنون نه تنها هیچ موردی مبنی بر غیر سالم بودن محصولات تراریخته گزارش نشده است بلکه بر سلامتی این محصولات صحه گذاشته اند. شما اگر مورد سراغ دارید گزارش کنید! و با نهایت تاسف باید دوباره خدمت شما عرض کنم که طبق آمار سالیانه گمرک ایران کشور ما هر ساله بین 10 تا 15 میلیارد دلار را صرف محصولات کشاورزی می کند و بین 3 تا 6 میلیارد دلار را صرف واردات محصولات کشاورزی تراریخته می کند که در کشورهای دیگر تولید می شود. طبق آمار فائو ایران فاقد امنیت غذایی است. شما دقیق ترین فناوری زیستی یعنی مهندسی ژنتیک را ساده لوحانه می گویید؟!! لازمه انتقال ژن شناخت دقیق از ماهیت ژن ها و عملکرد آن ها است. علمی که حتی قادر هست یک نوکلئوتید را تغییر دهد و در درمان بسیاری از بیماری های ارثی نقش دارد. وقتی که از مهندسی ژنتیک در پزشکی استفاده می شود نشان دهنده دقت بسیار بالای این علم است. اگر شما که مطلع هستید! علمی دقیق تر می شناسید معرفی بفرمایید. شما که خود را علامه دهر می دانید برای چالش های پیش روی امنیت غذایی ایران چه راهکارهایی دارید؟ امیدوارم از این چالش ها مطلع باشید.
با سلام و تشکر از جواب ،هرچند که با ادبیات و کلیشه ثابت و همیشگی موافقان . البته هیچ انسان منصفی با تحقیق در زمینه پزشکی و کشاورزی اما در محیط های کنترل شده مخالف نیست بلکه بحث بر سر ترویج زود هنگام یک دستاورد آن هم در عرصه طبیعت است. لطفا بفرمائید اگر در شرایطی علف هرز مشکل ساز نباشد(با تناوب ، مبارزه مکانیکی و سایر روشهای بهزراعی کنترل شده باشد) آنگاه رقم تراریخت مقاوم به رانداپ با تاثیر بر کدام یک از اجزای عملکرد باعث افزایش راندمان خواهد شد؟ هنوز در بسیاری از مناطق مشکل ساقه خوار برنج وجود ندارد ورقم تراریخت مقاوم به این آفت چه مزیتی می تواند داشته باشد؟ در بسیاری از مواقع گوجه فرنگی رانمی خواهیم 20 روز روی میز نگه داریم و مصرف سریع در تازه خوری و صنایع دارد و رقم ترایخت چه سودی دارد؟ و بسیاری از محصولات دیگر با همین شرایط. حال اگر بپرسید “خوب چه زیانی دارد؟” خدمتتان عرض می کنم که با کاشت دانسته یاندانسته GM ها در مزارع دیر یا زود ارقام مجاور(از همین گونه) با انتشار دانه گرده توسط باد یا حشرات “مستفیض” خواهند شد. چون پرسیدید می گویم که یکی از مهمترین چالش های کشاورزی کشور کم آبی یا بی آبی است. بنابر این با همین اندک آیا بهتر نیست که به تولید محصولاتی بپردازیم که در آنها مزیت نسبی داریم. مثلا تولید اورگانیک گیاهان داروئی. در دنیای پر رقابت تولید محصول آنچه که متمایز کننده است کیفیت است. هنوز زعفران و پسته ایران خواهان دارد اما با این روندی که در پیش روست و مودیان پرو پاقرصی همچون شما دارد شاهد رونمائی از زعفران تراریخت نیز خواهیم بود و انتشار این خبر آیا به نفع اقتصاد ما خواهد بود؟ اگر فکر می کنید دچار توهم شده ام ، لیست مقالات کنگره زراعت گیلان را مشاهده کنید و ببینید تعداد تحقیق هائی که با موضوع انتقال ژن به گونه های داروئی و مرتعی که برخی از آنها انحصاری واندمیک ایران هستند. این تازه آغاز راه است. برخی از این گیاهان حتی در حد جنس و گونه به طور مطمئن شناخته نشده اند، حتی موضوعات اولیه ساده ای همچون جوانه زنی بذر آنها مجهول مانده اما با بی تعهدی برخی از حضرات اساتید، دانشجو به سمت چنین موضوعات فانتزی سوق داده شده و تازه اگر نگوئیم همه ولی بسیاری از این تحقیق ها بدون نتیجه رها و فقط چندین مقاله از آنها ساخته می شود. وقتی هم که کشور ما و منابع ارزشمند ژرم پلاسم ما به نام دستکاری ژنتیکی شده در دنیا شهرت یافت پس از چندی استاد بازنشسته و با افتخارات قاب شده به دیوار و حقوق مکفی دیگر در میدان تشریف ندارند که پاسخ گو باشند و نسل شما می ماند و یک دنیا مشکل و نفرینی که به نسل ما می فرستید که چگونه برای امتیاز های محقر به ظاهر علمی چشم بر واقعیت ها بستیم و دنباله رو مد ها و موج های مورد پسند زمانه شدیم. همکار گرامی جوان از اینکه دغدغه خودکفائی کشور را دارید خوشحالم و از اینکه می گوئید تجربه دارید وبازهم درپی کسب بیشتر آنید ولی باز هم از شما می پرسم اگر همین لحظه به شما این امکان را بدهند که هر محصولی را بخواهید با هر صفت مورد نظر دستورزی کنید چه محصولاتی را انتخاب می کنید و چه تغییراتی مد نظر دارید؟ لطفا جواب را بنویسید و بر آن تعمق کنید. خودتان متوجه می شوید بیش از حد ساده سازی کرده اید. بدانید که این چاه بدون آب فقط برای تعدادی اندک ، موقتا نان دارد و به قول شکسپیر “هیاهوی بسیار برای هیچ” اما متاسفانه این هیچ را نمی توان زدود و با همه مداخلات و بی فکری های بشر که تا کنون بر طبیعت روا داشته (مانند آلاینده های شیمیائی و تخریب محیط زیست) این فرق را دارد که قابل پایش و پالایش نیست. اگر بپذیرید توصیه می کنم در این تکنیک کاملا تبحر پیدا کنید نه برای آنکه از سر تفنن یک گیاه مهجور این سرزمین را دستکاری کنید و بعد دانسته یا ندانسته در طبیعت رها کنید و بعد از آن دلخوش باشید که مقاله “اولین گزارش” در بیاورید بلکه برای آنکه به گمانم بزودی علم مستقل روز دنیا این تکنولوژی و اصولا این دیدگاه را که بشر با تغییرات بنیادی در ساختار ژنوم می توان به حل مشکلاتش بپردازد را منسوخ خواهد کرد و این یک “مد” تاریخ گذشته خواهد شد و در آن روزگار با مراجعان بسیاری مواجه خواهید شد که برای اطمینان از دست نخورده بودن نمونه بذر و مواد بیولوژیکی خود نیازمند لابراتوار ها و متخصصین مسلط به تشخیص این تغییرات هستند. این خود یک امکان شغلی است اما قضاوت بفرمائید عمر ها ، انگیزه ها و بودجه های تلف شده در این فرایند را. در آن زمان که جوانان پرانرژی و مستعد و دلسوزی همچون شما می توانست با دقیق شدن و ادامه راه و استفاده از دستاورد های متعالی علم و دانشمندان بی طرف و همسو با طبیعت به امداد نیاز مندان و اصلاح خطای گذشتگان بپردازد با دچار شدن به جنجال های غیر علمی در صدد پیچاندن این مختصرعقل تصمیم گیران این مملکت برآمده و راه نجات و اولویت را تراریخته کردن محصولات آدرس می دهید.
این فناوری بومی مثل همه فناوری های دیگر قانون و مراجع نظارتی خودش را دارد ولی جریان مخالف با ترجمه شبهات دروغ و غیرعلمی صلح سبز اصل این فناوری را هدف قرار داده اند و خیلی ها را فریب داده اند چون مخاطبین شان یا تخصص ندارند یا وقت مطالعه ندارند تا به فریب این جریان پی ببرند. بیست سال دام و طیور تراریخته خوردن حتی یک تغییر کوچک مشاهده نشد بعد سرالینی وابسته به صلح سبز بعد چهار ماه تومورهای سرطان مشاهده کرده بعله پول همه کار می کند.
سلام و درود.
اگر منظور شما از ادبیات همیشگی موافقان، ارائه مستندات است، خب این ادبیات خیلی خوبی هست برعکس مخالفان که همیشه سعی می کنند برای پیشبرد اهداف خود بدون سند و مدرک هر چیز منفی را به محصولات سالم تراریخته ربط دهند.
مورد دوم که فرمودید ترویج زود هنگام: بیش از بیست سال از مصرف محصولات تراریخته می گذرد. آیا این زمان کمی هست؟!
مورد سوم در مورد علف های هرز: اصولا نیازمندی ها و مشکلات بشر منجر به ابتکارات شده و الا به خودی خود که نیازی به ابداعات و اکتشافات توسط بشر نبود و تکامل یک چیز بی معنی بود.
مورد چهارم بحث فرار ژنی: پتانسیل جریان ژنی به عوامل متعددی از جمله میزان پراکنش گرده، دانه و میوه، میزان پراکنش خویشاوندی نزدیک، همجواری مزارع تراریخته با تیپ وحشی و میزان استقرار و بقای زیستگاه بستگی دارد. که این موارد خود جای بحث دارد.
مورد پنجم: بحران آب: راه حل شما: کشت محصولات ارگانیک:
ابتدا باید عرض کنم که بنده مخالف تولید و گسترش محصولات ارگانیک نیستم و موافقم. و اینکه کشاورزی ایران از پتانسیل بالای خود در زمینه تولید گیاهان دارویی و صادرات آن تا کنون استفاده نکرده است تاسف می خورم. به نظر بسیاری از کارشناسان بحران آب مهمترین چالش پیش روی کشاورزی ایران است. خب راه حل چیست؟ آیا کشت محصولات راهبردی بصورت ارگانیک جوابگوی نیاز کشور و جمعیت ایران هست؟! آیا محصولات ارگانیک می توانند چالش های پیش روی امنیت غذایی ایران را مرتفع کنند؟
و در آخر ایران هر سال بین 3 تا 6 میلیارد دلار صرف واردات محصولات تراریخته می کند که در کشورهای دیگر تولید می شوند مطمئنا بنده به سراغ تولید این محصولات می رفتم و هدفم بی نیازی کشور از واردات این محصولات بود. لطفا پراکنده بحث نکنید و با سند و مدرک حرف بزنید. و باز هم می گویم اگر سندی در مورد ناسالم بودن محصولات تراریخته دارید منتشر کنید.
با سلام و احترام خدمت”نماینده صالح” و قدردانی به خاطر پاسخ متین ایشان .
مورد اول : تصدیق می فرمائیدارائه آمار روند افزایشی هر پدیده ای الزاما به معنای حقانیت آن نمی باشد. مثلا آیا آمار فزاینده طلاق، اعتیاد، تخریب محیط زیست، مصرف افراطی چربی و کربوئیدرات در رژیم غذائی طی چند دهه اخیر در ایران و کل جهان می تواند الگوی مناسبی برای دنبال کردن این ناهنجاری ها باشد؟ همچنین است آمار رو به رشد کشت محصولات تراریخت در دنیا که می تواند به جز یک “دستاورد علمی بشر دوستانه ” دلایل دیگری داشته باشد مانند انحصار طلبی شرکت های تولید بذر ، تبلیغات، حب جنجال و جاه طلبی های به ظاهر علمی و نهایتا اجبار. در مورد اجبار عرض کنم که اگر هم اکنون بنده و جنابعالی بخواهیم یک رقم دست نخورده سویا برای تحقیق فراهم کنیم بایستی با چراغ گرد بانک های ژن بگردیم و شاید یافت نکنیم پس حق انتخاب روز به روز محدود تر می شود وافزایش آمار سطح زیر کشت به خاطر اجبار و انحصار است.
مورد دوم: آیا اینکه بیست سال زمان کم یا زیادی است را نمی توانم دقیقا پاسخ دهم اما تاریخ علم و تکنولوژی پر است از مواردی که یک پدیده به ظاهر “منزه و موفقیت آمیز” پس از چندی مورد شدید ترین انتقادات قرار گرفته و از جانب همگان ( حتی صاحب آن ایده) به کلی مردود دانسته شده که به تعدادی از آنها در چند دهه اخیر می توان اشاره کرد مثل ظهور و افول DDT و سایر سموم شیمیائی، مصرف تنظیم کننده های رشد در تولید محصول ، شخم های عمیق با گاوآهن های برگردان دار، و حتی نقد های جدی اکولوژیک و اقتصادی نسبت به انقلاب سبز نورمن بولاگ .
مورد سوم: خودتان بهتر می دانید که بسیاری از مشکلات بشر Anthropogenic است و به گفته انشتین “وقتی مشکلی به وجود آوردیم، با همان ذهنیت نمی توان به حل آن پرداخت”. اگر در اثر اهمال یک کشاورز غیر حرفه ای مزرعه را علف هرز گرفت و یا به هر علت دیگر، آیا همه علف های هرز دارائی اندام رویشی هستند که نیاز به گلایفوزیت سیستمیک دارید، آیا تنها راه مبارزه شیمیائی است؟ آیا تنها علف کش موجود در جهان رانداپ است؟ آیا بشر هوشمند علم مدار باید در آینده کارش این باشد که انواع مقاومت به انواع علف کش را به انواع محصولات وارد کند؟ نام این کار علم است؟
مورد چهارم: ژن خیلی زودتر از آنکه ما بخواهیم بررسی کنیم به چه عواملی بستگی دارد فرار می کند. دانه های گرده توسط زنبور عسل تا حداقل شعاع 2 کیلومتر و توسط باد تا صدها کیلومتر جابجا می شود. البته که سازگاری بین گونه ای ضروری است ولی در اکثر محصولات و اکثر مناطق ارقام و توده های بومی مشابه با رقم دستکاری شده موجود است.
مورد پنجم:می دانید زمانی استراتژی خود کفائی در همه محصولات و به هر قیمت (تخریب مراتع، تخلیه آب های زیر زمینی) مد نظر بود اما اکنون همگان بر چنین ایده ای افسوس می خورند. در صورتی با تاکید بر مزیت نسبی برخی از محصولات و شیوه ها که با شرایط کشورمان همخوانی بیشتری دارد می توانستیم ارز به دست آوریم و به تامین سایر اقلام اقدام کنیم( کاری که در همه جا انجام می دهند). اگر فکر می کنید که شرایط تولید هیچ چیز را نداریم مطمئن باشید که با تراریخت کردن نیز معجزه که هیچ بلکه هیچ مشکلی حل نمی شود و تازه مشکلات جدید ایجاد می شود . مثلا اولین شرط تولید یک محصول ارگانیک آن است که بذر یا سایر مواد تکثیری از “””روشهای مهنسی ژنتیک به دست نیامده باشد”””. شناخت محصولات ایران به نام تراریخته این اندک موقعیت کشور را نیز ضایع می سازد .
مورد آخر : اگر ما نیاز به وارد کردن 6 تا7 میلیارد دلار محصول غذائی برای تغذیه و زنده مانی داریم چرا چنین نتیجه می گیرید که نیاز به وارد کردن 6 تا 7 میلیارد دلار محصول تراریخته داریم؟ اگر غیر از ذرت و کلزا و سویا تراریخته در دنیا چیز دیگری یافت نمی شود که نکته مهم همین جاست. آیا شما را به فکر فرو نمی برد ؟ آیا چنین نتیجه ای مطلوب یک انسان علمی است؟ در مورد درخواست ارائه سند مبنی بر ناسالم بودن تراریخت از بنده ،عرض کنم که تخصص پزشکی ندارم ولی مشکلات کشاورزی آنرا تا حدودی که به نظرم رسید گفتم همانگونه که تخصصی در رشته عمران ندارم ولی با دیدن یک دیوار کج در حال ریزش که ایجاد خطرمی کندنمی توانم سکوت کنم فقط به علت آنکه مقاله ISI مبنی بر اثبات این مشکل خواسته اند.
از دیدگاههای مترقی دکتر جعفر زاده نماینده محترم رشت بسیار خوشحال شدم زیرا فهمیدم که هنوز در بین نمایندگان افراد فخیم و پژوهش پرور بسیارند. امیدوارم شورای نگهبان متوجه نشوند که فرد فرهیخته ای از دستشان در رفته و دفعه دیگر او را رد صلاحیت نکنند.
ظاهرا مافیا ترایخته هزینه خوبی برای این حرکت غیر اخلاقی کرده است و در این صورت باید به عواقب
بیمارها و جنگ بیولوژیکی علیه کشور و جوابگو نسلهای اینده به خاطر منافع ملی باشیم
و شاید این حرکت همان ریشه اعتقادی افراد دارد که قوانین الهی را کنار گذاشتیم و با وجدانی راحت
قوانین انسانی را بازی چه اعتقادات امت ها بکنیم برای منفعت طلبی بیشتر
متاسفم برای در خدمت بودن نابودی این ملت شریف روی هیتلر هم سفید کردیم
تعجب از اینجا ست افرادی مدعی علم هستند که