تحقیقات علمی سلامت تراریخته ها را تایید کرده است

چندی پیش کانال رسمی مکتب حرمت حیات با انتشار بیانیه ای خبر از شروع مطالعاتی پیرامون محصولات تراریخته توسط کارشناسان جوان این مرکز داد. در بیانیه این مکتب گفته شده بود :

با توجه به حساسیت عمومی ایجاد شده درباره استفاده از محصولات تراریخته در سبد غذایی مردم و با در نظر گرفتن “اصل مطالعه و تحقیق بدون تعصب” برای نیل به “حقیقت”،  گروهی از محققان و پژوهشگران جوان “مکتب حرمت حیات” مطالعاتی را درباره‌ی کم و کیف استفاده از این محصولات آغاز نموده اند که در آن پروژه‌ ضمن بررسی فکت های علمی موجود در مخالفت یا موافقت استفاده از این قبیل محصولات به ابعاد فقهی، اجتماعی، اقتصادی ، محیط زیستی، سیاسی و امنیتی آن نیز می پردازند. آنچه که در پایان پروژه به دست آید نظر رسمی و “بدون تعصب” مکتب حرمت حیات خواهد بود.

بابک توتونچی بنیانگذار مکتب حرمت حیات در روز چهارشنبه 18 بهمن در گفتگو با انتخاب خبر، به بیان مطالبی پیرامون محصولات تراریخته پرداخته است که حاکی از واقع بینی مبتنی بر پژوهش مکتب حرمت حیات در حوزه فناوری مهندسی ژنتیک و محصولات تراریخته است.

امروز همه‌ی ما شاهد بروز فجایع عدیده ای در محیط زیستمان هستیم. اتفاقات نامطلوبی که یا به دست بشر رقم می خورند و یا مستقیما در اثر فعل و انفعالات اقلیمی حادث می شوند.

آندسته از پدیده هایی که به صورت طبیعی در محیط زیست رقم می خورند را خود طبیعت مدیریت می کند اما باید ببینیم مدیریت، کاهش و جبران آن آسیب هایی که به دست خود ما بر پیکره‌ی محیط زیستمان وارد می شوند به عهده‌ی کیست؟ باید فکر کنیم که آیا با شعاردادن دردی را می شود درمان کرد؟ آیا با ایجاد ترس و هراس از دانش های نوین در دل مردم و مسئولان و تنها با روشهای سنتی و قدیمی می توان محیط زیست را نجات داد؟

حقیقت این است: سد سازی های بی رویه برای تامین آب کشاورزی، شرب و صنعت که کشاورزی بیشترین سهم را در این بین دارد. آری؛ این تاسف بارترین خبری است که امروز می شنوید: تالابهای ما در بشقاب غذای ما و توسط خود ما خورده می شوند. حقابه‌ی تالابها را به کشاورزی اختصاص می دهیم که یکی از بیشترین هدر رفت های آب در دنیا را به نام خودمان ثبت کنیم! آبیاری های غیر اصولی و کشاورزی های غیر علمی! باید بگویم خودکفایی در تولید برخی محصولات کشاورزی به قیمت مرگ بستر و فرونشست زمین در دشتهای ایران اتفاق افتاده است. آب متری ۳۵۰۰ تومان را با سوبسید به کشاورزی می دهیم که نتیجه اش هندوانه هایی با قیمت کیلویی ۱۰۰ تومان است.

حال باید چکار کنیم؟ آیا به تدریج و باهمین رویه شاهد مرگ تدریجی زمین و ساکنانش در ایران باشیم یا به دنبال واردات آب مجازی از خارج برویم؟ پس با جمعیت کشاورزانی که بیکارخواهند شد چه کنیم؟ با کدام تکنولوژی سلامت محصولات کشاورزی وارداتی را چک کنیم؟ و یا اینکه مثل ۲۰ سال گذشته در مقابل تولید داخلی مانع تراشی کنیم و در عین حال وارد کننده‌ی چشم بسته و بی ضابطه‌ی تراریخته های خارجی باشیم؟

به نظرتان تولید بذرهای مقاوم به شوری و بی آبی در داخل کشور ما را از این بحران زیستی، اقتصادی، اجتماعی و حتی امنیتی رها نمی کند؟

یا اینکه مثلا در شمال کشور که علی القاعده به دلیل آب و هوای خوبش باید محلی برای درمان طبیعی بسیاری از بیماران صعب العلاج باشد امروز شاهد رشد عجیب و بی رویه‌ی انواع سرطان به ویژه سرطان های معده و دستگاه گوارش هستیم!

چرا؟ چون بیشترین میزان مصرف سموم کشاورزی و آفت کشها را در آنجا داریم و آب و خاک و محصولات باغی و در یک کلمه زندگی مردم را با استفاده‌ی بی رویه از انواع سموم مهلک آلوده کرده اند!

خب آیا زمان استفاده از بذرهایی که تا ۹۰ درصد استفاده از این سموم را کاهش می دهند فرار نرسیده؟

مگر مقام معظم رهبری در سخنرانی نوروز ۹۶ در مشهد مقدس نفرمودند: هر چیزی که امکان تولیدش در داخل کشور وجود داشته باشد وارداتش دارای اشکال شرعی است.

پس چطور ما نزدیک به دو دهه خوراک تراریخته‌ی خارجی و به ویژه آمریکایی خوردیم و در خیابان مرگ بر آمریکا گفتیم اما از دانشمند و تولید کننده‌ی داخلی حمایت شایسته ای نکردیم؟

در بند ۸ سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری در حوزه‌ی محیط زیست “تولید محصولات سالم و ارگانیک ” را در دستور کار تمامی بخش های ذیربط قرار داده اند.

همچنین در بند ۱۳ آن سیاست ها آمده است؛ “ارتقاء مطالعات و تحقيقات علمي و بهره‌مندي از فناوري‌هاي نوآورانه زيست محيطي و تجارب سازنده بومي در زمينه حفظ تعادل زيست بوم‌ها و پيشگيري از آلودگي و تخريب محيط زيست.”

ما در مطالعات متعددی که در زمینه‌ی محصولات تراریخته داشتیم تا به امروز حتی یک مقاله‌ی آی اس آی در رد سلامت یا در تایید بیماریزا بودن محصولات تراریخته پیدا نکرده ایم اما گزارشهای خبری و کارهای ژورنالیستی و سیاسی اِلاماشا الله موجود هستند.

اینکه همه بیایند و به تحقیق دکتر سرالینی استناد کنند کفایت نمی کند چرا که از نظر بسیاری از دانشمندان مطرح، آن تحقیق دارای خدشه‌ی علمی ست.

شاید الان بخواهید سوال کنید که پس چرا مکتب حرمت حیات تا پیش از این با تراریخته ها مخالفت می کرد؛ پاسختان این است:

مکتب حرمت حیات مجموعه ای از نیروهای مردمی و هیئت های علمی را با خود همراه دارد و منافع او فقط و فقط با منافع مردم و محیط زیست تامین و تکمیل می شوند بنابراین عقل سلیم ایجاب می نماید که وقتی شبهه ای در جامعه درباره‌ی موضوع با اهمیتی اینچنین مطرح میگردد، تا زمان روشن شدن حقیقت روش احتیاط در پیش گرفته شود.

این همان قاعده‌ی فقهی “دفع ضرر محتمل” است یعنی اگر احتمال ضرر و ضِرار شخص یا اشخاصی در امری به نظر برسد باید تا رفع آن احتمال خطر و رسیدن به یقین از آن پرهیز نمود.

ما نیز اگر مخالفتی کرده ایم بر همین اساس بود که تا پیش از تکمیل این تحقیقات احتیاط را در پیش گرفته بودیم.

البته این را عرض کنم که ” تحقیق و مطالعه‌ی بدون تعصب” همیشه راهگشاست و البته اگر کسی بر خلاف دست یافته های ما اسناد متقن علمی ارائه نماید بازهم راه مطالعه و تحقیق و تکمیل نظر را برخودمان نبسته ایم و اساسا دانش بشر با همین آزمون و خطاها تکمیل می شود.

درباره‌ی سلامت محصولات تولید داخل نیز باید خاطر نشان کنم؛ در رد آنها نیز هیچ مقاله‌ی آی اس آی پیدا نکردیم علاوه بر آن در هر کشور فوکال پوینت یا مرجع ملی ایمنی زیستی است که باید آنرا تایید کند که در ایران اینکار انجام می شود.

البته این را هم عرض کنم که برابر بررسی های ما مخالفان تولید تراریخته در داخل ۴ دسته اند:

اول) کسانی که از اساس با دانش های نوین مشکل دارند و هر چیزی را که از آن سر در نیاورند به باد نقد و تمسخر می گیرند.

دوم) کسانی که می گویند ما با تکنولوژی مخالف نیستیم اما چون خودشان امروز در مسند امر مربوطه نیستند مخالفت می کنند.

همین اواخر دیدم یکی از همان افراد گفته بود؛ کار را به دست اهلش بسپارید تا تراریخته‌ی سالم تولید شود!

سوم) افرادی که از تراریخته هراسی مردم سود مالی می برند و می توانند با ایجاد بازارسیاه یک محصولی را به نام ارگانیک تا چندین برابر قیمت واقعیش به فروش برسانند که فشار اقتصادیش به گردن مردم بیچاره است.

چهارم) افرادی که واقعا دلسوز هستند و ترس از ورود خسارت به محیط زیست یا انسان را دارند که اتفاقا این دسته از مخالفان انسانهایی با وجدان و اصطلاحا کار درست هستند که خواسته‌ی آنها ارزیابی خطر و از بین بردن هر نوع امکان بروز تنش و آسیب به سلامت انسانها، محیط زیست و ذخایر ژنتیکی کشور است.

اما به دلیل گستردگی شبکه‌ی تبلیغاتی آن سه دسته‌ی اول، اکثر مردم در معرض اطلاعات نادرستی قرار گرفته اند و دچار تشویش اذهان عمومی و اصطلاحا هراس از این محصولات شده اند که در همینجا باید از مرجع ملی ایمنی زیستی کشور و سایر دست اندرکاران خواست که با بهره گیری از ابزار های متعدد رسانه ای و تبلیغاتی و برگزاری کارگاههای متعدد کشوری مردم را آگاه کنند و دلسوزان را از اشتباه در آورند و البته در مسیری که برای مردم و برای رضای خدا باشد ما هم با تمام توان کمک، حمایت و پشتیبانی خواهیم نمود.

گفتنی است بابک توتونچی بنیانگذار مکتب حرمت حیات و دبیر کل کنگره صلح سبز در ایران است. به نظر می رسد موضع جدید وی پیرامون فناوری مهندسی ژنتیک و محصولات تراریخته در تضادی آشکار با مواضع بین المللی صلح سبز باشد. اقدامی که تلخکامی هر چه بیشتر فناوری هراسان وطنی را در پی خواهد داشت. مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران ضمن استقبال از مواضع اخیر اعلام شده سمن “مکتب حرمت حیات” دست همکاری این سازمان مردم نهاد را به گرمی می‌فشارد و آمادگی خود را برای همکاری با کلیه سازمانهای دولتی و غیر دولتی فعال در عرصه های محیط زیست، کشاورزی، سلامت و ایمنی در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران اعلام داشته از هرگونه تلاشی برای رفع ابهامات موجود فروگذاری نخواهد کرد. ورود “مکتب حرمت حیات” را به جمع پژوهش باوران و فناوری دوستان خیر مقدم می گوییم و امیدواریم این فتح باب، طلیعه همکاری های گسترده مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی، “مکتب حرمت حیات” و سایر سمن ها را نوید بخش باشد.