گلایه ای از دوست

در سال های اخیر پـــــــــژوهش هــــای بیوتکنولوژی گیاهی و توسعه فناوری مهندسی ژنتیک آماج مخالفت و تابو سازی بی سابقه و به بهانه خودساخته ای به نام محصول تراریخته قرار گرفته است. محصولی که هنوز به صورت تجاری تولید نشده است.

این امواج مخالفت و اتفاقا دارای اهرم و ابزار در تلاشند که بر انگیزه پژوهشگران این حوزه سایه بیفکنند. پژوهشگرانی که از شوق گشودن روزنه ای برای پایداری این آب و خاک در بیکران دنیای پیچیده ژن ها در کاوش و جستجویند. این پژوهشگران در این مدت ناگزیر شده اند که در برابر شبهه افکنی های جهت دار که بعضی محافل مسئول را نیز در بر گرفته است به روشنگری مبادرت کنند. اخیرا چند تن از محققان بیوتکنولوژی گیاهی کشور و در این راستا با جناب دکتر محمد دهقان عضو هیئت رییسه مجلس شورای اسلامی، برگزاری نشستی را هماهنگ کردند که با استقبال ایشان روبه‌رو شده بود. اما این نماینده محترم پس از آگاهی از موضع این پژوهشگران ناباورانه از شرکت در این جلسه خود داری کردند.

در زندگینامه فشرده آقای دکتر دهقان تنها کافی است از شرکت ایشان در جبهه های جنگ تحمیلی به مدت 22 ماه و نیز 64 ماه تحمل بردبارانه اسارت در اردوگاه دژخیمان صدام آگاه شویم تا که کلاه خود را با احترامی‌فروتنانه برداریم. شخصیتی که پس از 86 ماه نبرد و مرارت در کسب دانش حقوق و قضا نیز سرآمد شد تا در سنگر مجلس برآیندی از دو قوه قضا و قانون شود. اما چنین زندگینامه پرباری از انتظارات امثال این راقم و بنابراین گلایه عاطفی از ایشان هرگز نمی‌کاهد. آقای دکتر دهقان قطعا بیش از امثال من می‌دانند که هنگامی‌که بر کرسی وکالت یا زعامت جامعه نشستند عهده دار صیانت و متولی کرامت برای تمامی‌تنوع آن جامعه هستند. این انتظار آن زمان بر غلظتش می‌افزاید که بدانیم ایشان در مسند قضا و داوری هم از علم و تبحر بهره‌مند است و آن سو درخواست کنندگان گفتگو، از زمره فرهیختگان و پژوهشگرانی بوده اند که مدعی‌اند علم و حلم خود را برای بهروزی این آب و خاک در طبق اخلاص نهاده اند.

اگر مولا امام علی(ع) و در قامت خلیفه مسلمین بنا به ادعای دروغین یک یهودی خاضعانه به محضر قاضی می‌رود و آنگونه حماسه می‌آفریند آیا نباید از این واکنش آقای دهقان آزرده خاطر شویم؟ زندگینامه امثال آقای دکتر دهقان‌ها بیش از آنکه به خود آنان تعلق داشته باشد میراث انسانی تمامی‌جامعه و از آن همه ماست که باید آن را حفظ کرده و به آیندگان بسپریم. اگر آغوش پر مهر این طلایه داران شجاعت و استقامت روی صاحبانی از دانش و مدعیانی از صداقت در جامعه گشوده نباشد آیا نباید بر بام این گسل ها از اندوه گریست؟ رویگردانی از تبادل نظر با امثال این پژوهشگران نه در قامت رسای آقای دهقان و نه زیبنده هیچ یک از دیگر نمایندگان مجلس است.

عبدالحسین طوطیایی – پژوهشگر کشاورزی

منبع: آفتاب یزد