مبارزه با سرطان به کمک فناوری تراریخته
پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه هوکایدو در ژاپن با اصلاح ژنتیکی یک ویروس, آن را به ابزاری قوی برای مبارزه با سرطان تبدیل کردند
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران به نقل از خبرگزاری صداوسیما، پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه هوکایدو در ژاپن با اصلاح ژنتیکی یک ویروس, آن را به ابزاری قوی برای مبارزه با سرطان تبدیل کردند.
دکتر فومی هیرو هیگاشینو متخصص سرطان شناسی مولکولی و همکارانش در این دانشگاه می گویند موفق شده اند با حذف ژن E4orf6 که در تکثیر ویروس dl355 نقشی مهمی دارد آن را به ویروسی ضد سرطان تبدیل کنند. این ویروس پس از مهندسی ژنتیکی یاد شده قادر است سلول های سرطانی را به طور مشخص انتخاب کند و آنها را از بین ببرد.
محققان ژاپنی در مقاله ای در شماره اخیر نشریه گزارش های سرطان شناسی Oncology Reports اعلام کردند این ویروس که از خانواده آدنوویروس هاست در مدت هفت روز موفق شد سلول های سرطانی موجود در ظرف آزمایشگاه را به طور کامل از بین ببرد.
محققان امیدوارند بتوانند از این ویروس تراریخته به عنوان روشی جدید برای درمان سرطان استفاده کنند. سلولهای سرطانی از سازوکارهای عادی تقسیم و رشد سلولها جدا میافتند. علت دقیق این پدیده نامشخص است ولی احتمال دارد عوامل ژنتیکی یا عوامل بیرونی همچون ویروس و مواد سرطان زا موثر باشد. در یک جاندار سالم، همیشه بین میزان تقسیم سلول، مرگ طبیعی سلولی و تمایز، تعادل وجود دارد. سرطان شامل همه انواع تومورهای بدخیم میشود که در پزشکی آنها را بیشتر با نام نئوپلاسم میشناسند.
احتمال بروز سرطان در سنین مختلف وجود دارد ولی احتمال بروز سرطان با افزایش سن زیاد میشود. سرطان، ویژه انسان نیست و همه جانوران و گیاهان پرسلولی نیز ممکن است به سرطان دچار شوند. سرنوشت سلولها کاملاً کنترل شدهاست و براساس نیازهای بدن میباشد.
در جنین میزان تکثیر سلولها بیشتر از مرگ طبیعی سلولی است اما در جاندار بالغ میزان مرگ سلولی و تقسیم سلولی به تعادل میرسد. سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقیق، بوسیله فاکتورهای رشد، پیامهای محیطی و برخی پروتئینها و پیامبرهای سلولی، کنترل میشود.
جهشهایی که منجر به تغییر هر یک از فاکتورهای موثر در سرنوشت سلول، میشوند باعث بهم خوردن نظم دقیقی که در تنظیم رشد و تکثیر و تمایز سلول هاوجود دارد میشود و میتواند منجر به بروز سرطان شود. سلولهای سرطانی کنترل خود را بر چرخه سلولی از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پیامهای سلولی و فاکتورهای رشد، به تکثیر ادامه می دهند.