امیدواری برای انتقال واکسن به ریه توسط نانوذرات
ترجمه: نغمه عبیری- پژوهشگران MIT اعلام کرده‌اند که نوع منحصر به فردی از نانو ذرات را تولید کرده‌اند که می‌تواند به مدت زمان کافی از واکسن برای تولید واکنش ایمنی قوی هم در شش‌ها و هم در سطوح مخاطی (مانند دستگاه گوارش و تولید مثل) که از …
پژوهشگران MIT اعلام کرده‌اند که نوع منحصر به فردی از نانو ذرات را تولید کرده‌اند که می‌تواند به مدت زمان کافی از واکسن برای تولید واکنش ایمنی قوی هم در شش‌ها و هم در سطوح مخاطی (مانند دستگاه گوارش و تولید مثل) که از محل واکسیناسیون بسیار دور است، محافظت کنند.
دانشمندان بروی این پروژه کار می‌کنند چراکه بسیاری از ویروس‌ها و باکتری‌ها از طریق همین سطوح مخاطی به انسان‌ها حمله می‌کنند و همچنین شش‌ها اغلب واکسن را قبل از تحریک واکنش ایمنی، دور می‌کنند.
دکتر دارل ایروین، استاد علوم مواد و مهندسی دانشگاه MIT و رهبر تیم پژوهشی در این خصوص می‌گوید: "چنین واکسن‌هایی می‌توانند کمکی باشند به محافظت در برابر آنفولانزا و سایر ویروس‌های تنفسی و یا مانع انتقال بیماری‌هایی مانند HIV، ویروس هرپس سیمپلکس و ویروس پاپیلومای انسان از طریق جنسی شوند." وی همچنین پژوهش‌هایی را بر روی استفاده از ذرات برای انتقال واکسن‌های سرطان انجام می‌دهد.
دکتر ایروین و همکارانش که بر روی موش کار می‌کنند، واکسن ذرات نانو را به عنوان نسلی ازEffector Memory T Cell مبتنی بر سلول ایمنی مخاطی و سیستمیک با واکسیناسیون نانو ذرات ریوی تعریف کرده‌اند که در شماره 25 سپتامبر مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.
ذرات پروتئینی تشکیل دهنده واکسن درون کپسولی قرار گرفته‌اند که متشکل از چند لایه چربی است که به صورت شیمیایی به یکدیگر دوخته شده‌اند و موجب دوام بیشتر ذرات در داخل بدن می‌شوند.
این مسئله به ذرات اجازه می‌دهد تا در برابر فروپاشی، وقتیکه به ریه می‌رسند، مقاومت کنند. با استفاده از این بسته‌بندی محکم‌تر، واکسن پروتئین در ریه‌ها به اندازه کافی باقی می‌ماند تا سلول‌های ایمنی بر روی سطح ریه آنها را به سرعت گرفته و به سلول‌های T انتقال دهند. فعال کردن سلول‌های T مرحله‌ی مهمی برای سیستم ایمنی بدن برای شکل‌دهی به حافظه‌یی برای ذرات واکسن خواهد بود تا دوباره بتوانند در مراحل اولیه به عفونت واکنش بدهند.
در مطالعه بر روی موش‌ها پژوهشگران دریافتند که آنتی‌ژن‌های HIV یا سرطان محصور شده در نانو ذرات توسط سلول‌های ایمنی بسیار موفق‌تر از واکسن انتقال داده شده به ریه‌ها و یا در زیر پوست بدن بدون محصور شدن در نانوذرات، جذب می‌شوند.
ویروس HIV موش را آلوده نمی‌کند، بنابراین برای آزمایش واکنش ایمنی تولید شده توسط واکسن، پژوهشگران موش‌ها را با نسخه‌ای از ویروس که برای تولید پروتئین HIV مهندسی شده بود، آلوده کردند.
موش‌های واکسینه شده با نانوذرات توانستند به سرعت با ویروس مقابله و از فرار آن به ریه جلوگیری کنند. ویروس vaccinia معمولا بلافاصله بعد از عفونت به تخمدان‌ها گسترش می‌یابد اما پژوهشگران دریافتند که ویروس vaccinia در تخمدان موش‌های واکسینه شده با نانوذرات، غیر قابل کشف بودند.
موش‌هایی که واکسن نانوذرات را دریافت کردند مقدار کمی از وزن خود را بعد از عفونت از دست دادند اما بعد از آن به طور کامل بهبود یافتند، درحالیکه چالش‌های ویروسی برای موش‌هایی که واکسن نانوذرات دریافت نکردند 100 درصد کشنده بود.
پژوهشگران همچنین وجود حافظه‌ی قوی سلول‌های T را در سطوح مخاطی دور، از جمله دستگاه گوارش و تولید مثل یافتند.
ترجمه: نغمه عبیری