توقف مسیر مولکولی انتشار سرطان سینه با حذف یک پروﺗﺌﻴن
اگر ردیفی از دومینو‌ها شروع به افتادن کند و شما تمایل داشته باشید حتی‌الامکان دومینوهای بیشتری را سرپا نگه دارید، شاید به این فکر بیافتید که نزدیکترین دومینو به نقطه آغاز را بردارید تا مانع سقوط دومینوهای بعدی شوید. در مورد …
اگر ردیفی از دومینو‌ها شروع به افتادن کند و شما تمایل داشته باشید حتی‌الامکان دومینوهای بیشتری را سرپا نگه دارید، شاید به این فکر بیافتید که نزدیکترین دومینو به نقطه آغاز را بردارید تا مانع سقوط دومینوهای بعدی شوید. در مورد مسیر یک بیماری، یا توالی مشخصی از پدیده‌های مولکولی که در صورت عدم مداخله در مراحل اولیه منجر به بروز بیماری و برگشت ناپذیری آن می‌شود، نیز چنین وضعیتی حاکم است. نمونه‌ای از چنین مسیرهای بیماری در سرطان سینه متاستاتیک مشاهده شده است. این آبشار مولکولی خاص در بخشی از زنجیره مولکولی خود توسط نوعی پروﺗﺌﻴن به نام ربیوﻧﻛﻟﺌﻮ پروﺗﺌﻴن ناهمگون هسته ای M، یا hnRNPM آغاز می‌شود. وقتی hnRNPM جرقه سقوط دومینوهای مولکولی را می‌زند، نتیجه به طرز فزآینده‌ای وخیم خواهد شد؛ سلول‌های سرطان سینه ضمن جدا شدن از محل تومور اصلی، وارد جریان خون شده، به سایر قسمت‌های بدن حمله کرده و تومورهای جدیدی تولید می‌کنند.
طی آزمایش‌هایی که پژوهشگران بیمارستان شمال‌غرب شیکاگو با استفاده از سلول‌های انسانی انجام دادند مشخص شد که hnRNPM نقش کنترل‌کننده‌ای در مسیر ایجاد متاستاز توموری دارد. گروهی از پژوهشگران با هدایت دکتر چنگ، سطح hnRNPM را در نمونه سلول‌های بیماران مبتلا به سرطان سینه بررسی کردند. آنها دریافتند که تومورهای بدخیم و پیشرونده سرطان سینه حتی مواردی که صفت متاستاتیک آهسته تری دارند، سطح بالاتری از hnRNPM را بیان می‌کنند. در مرحله بعدی پژوهش آنان hnRNPM را ازمدل‌های موش مبتلا به سرطان سینه حذف کردند و نتیجه کاهش چشمگیر توانایی انتشار سرطان بود.
دانشمندان نتایج پژوهش خود را در تاریخ اول ژوئن 2014 در مجله Genes & Development تحت مقاله‌ای با عنوان "فعالیت محدود سلولی hnRNPM، متاستاز سرطان سینه را از طریق تنظیم فرآیند پیرایش فرعی افزایش می‌دهد" منتشر کردند. مقاله به توضیح این مطلب می‌پردازد که چگونه دانشمندان مسیر فرعی پیرایشی را کشف کردند که برای بروز متاستاز در سرطان سینه ضروری است.
پژوهشگران توضیح دادند:" ما نشان دادیم که hnRNPM، متاستاز سرطان را با فعال کردن تعویض مسیر پیرایش فرعی که طی تحول اپیتلیال- مزانشیمال (EMT) رخ می‌دهد، افزایش می‌دهد. تحلیل ردیف‌یابی گسترده ژنی پیشنهاد می‌کند که hnRNPM عملکرد مسیر سیگنالینگ TGFβ را تقویت و CD44 را هدف اصلی پایین دست hnRNPM معرفی می‌کند". طبق گزارش پژوهشگران، آنها نه تنها ثابت کردند که بازدارندگی hnRNPM منجر به توقف القای تحول اپیتلیال-مزانشیمال توسط TGFβ شده و مانع بروز متاستاز سرطان سینه در موش‌ها می‌شود بلکه نشان دادند که بیان اجباری پیرایش استاندارد ایزوفرم اختصاصی CD44 (CD44s)، جایگزین عدم بیان hnRNPM شده و قادر به القای تحول بافتی و متاستاز است.
نویسندگان همچنین به ارتباط hnRNPM با سرطان بدخیم سینه و افزایش سطح CD44 در نمونه‌های بیماران انسانی اشاره کردند. دکتر چنگ ادامه داد:"نتایج فوق نقش hnRNPM را در بروز متاستاز سرطان سینه ثابت می‌کند. ما به دنبال یافتن نحوه عملکرد پروﺗﺌﻴن هستیم تا داروی مناسبی برای پیشگیری از متاستاز پیدا کنیم".
بر اساس پژوهش انجام شده بیان دائمی hnRNPM منجر به واکنش‌های بعدی ویژه مزانشیم می‌شود که تعویض پیرایش ایزوفرم CD44 را طی تبدیل بافتی کنترل می‌کند. نویسندگان با تشریح جزییات فرآیند ادامه دادند:"فعالیت انحصاری و محدود سلولی hnRNPM از طریق رقابت با ESRP1 بوجود آمده است. ESRP1 یک تنظیم کننده پیرایشی است که به همان عناصر مشابه سیس تنظیم کننده RNA که hnRNPM نیز به آن اتصال می‌یابد، وصل می‌شود. ESRP1 طی تحول بافتی اپیتلیال-مزانشیمال سرکوب می‌شود".
دکتر چنگ اضافه کرد:"نتایج مطالعات ما حاکی است که hnRNPM هدف مناسبی برای توقف انتشار سلول‌های سرطانی است. تا کنون هدف مولکولی مناسبی برای درمان سرطان سینه وجود نداشته و هرچه دانش ما درباره متاستاز سرطان و مسیرهای کنترلی آن بیشتر می‌شود توان ما برای مقابله با آن نیز افزایش پیدا می‌کند".
مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران