مخالفت با تراریخته، فناوری هراسی است!

مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران به نقل از فرصت نیوز – مهندسی ژنتیک، اوج دانش بشری در عصر کنونی است که روند طبیعی در رشد موجودات را تغییر می‌دهد. انتقال ژن‌های مورد نظر از یک موجود به موجودی دیگر تحولی شگرف در نسل گیاهان، حیوانات و حتی انسان‌ها ایجاد کرده است. نزدیک به سه دهه است که استفاده از مهندسی ژنتیک در بخش کشاورزی کاربرد دارد و پژوهشگران با انتقال ژن گیاهی به گیاه دیگر برخی صفات آنها را تغییر داده و نسبت به برخی آفات مقاومت ایجاد کرده‌اند.
استفاده کمتر از سموم و آفت‌کش‌ها و قیمت تمام شده ارزان‌تر محصولات تراریخته از مزایای اصلی آن‎ها است. نخستین محصول دستکاری شده ژنتیکی در

 

مهندسی ژنتیک، اوج دانش بشری در عصر کنونی است که روند طبیعی در رشد موجودات را تغییر می‌دهد. انتقال ژن‌های مورد نظر از یک موجود به موجودی دیگر تحولی شگرف در نسل گیاهان، حیوانات و حتی انسان‌ها ایجاد کرده است. نزدیک به سه دهه است که استفاده از مهندسی ژنتیک در بخش کشاورزی کاربرد دارد و پژوهشگران با انتقال ژن گیاهی به گیاه دیگر برخی صفات آنها را تغییر داده و نسبت به برخی آفات مقاومت ایجاد کرده‌اند.

استفاده کمتر از سموم و آفت‌کش‌ها و قیمت تمام شده ارزان‌تر محصولات تراریخته از مزایای اصلی آن‎ها است.

نخستین محصول دستکاری شده ژنتیکی در ایران در سال 83 توسط بهزاد قره‎یاضی در پژوهشکده بیوتکنولوژی وزارت جهاد کشاورزی با نام برنج تراریخته رسمیت یافت. وی اکنون مرجع ملی ایمنی زیستی کشور است. در همان سال تولید برنج تراریخته در کشور جشن گرفته و بیش از 100تن محصول برداشت شد. در سال 84 و با تغییر دولت، تمامی برنج‌های تراریخته را به انبارهای مهر و موم شده انتقال دادند.

با این تفاسیر پژوهشکده بیوتکنولوژی همچنان در پی تولید و رهاسازی برنج تراریخته است و البته مخالفت‌های سازمان محیط زیست و نیز با تولید و مصرف این محصولات ادامه دارد. قره یاضی همچنین از تولید انبوه برنج تراریخته از اسفندماه امسال خبر داد.

بهزاد قره یاضی، در کارگاهی که با عنوان آشنایی با مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی در روز بیست و سوم مهر ماه برگزار شد در سخنانی با اشاره به پروتکل جهانی ایمنی زیستی کارتاهنا و عضویت ایران در آن، اظهار کرد: بر اساس این پروتکل هر کشوری باید یک مرجع علمی ایمنی زیستی داشته باشد که افتخار این مرجعیت در ایران بر عهده من گذاشته شده است. به همین دلیل وظیفه دارم ابهاماتی که برای محصولات تراریخته وجود دارد را برطرف کنم. ما در این زمینه خط قرمزهایی هم داریم که مکلف به رعایت آنها هستیم.

وی نخستین خط قرمز در این حوزه را اهانت نکردن به مخالفان محصولات دستکاری شده ژنتیکی دانست و افزود: ما نمی‌توانیم واژه‌هایی مانند خائن و خطاکار را برای این دسته از افراد به کار ببریم. افراد با هر نوع نگرش و ابهامی که دارند آزادند نظرات خود را بیان کنند.

مرجع ملی ایمنی زیستی استنادهای علمی را خط قرمز دیگری برشمرد و گفت: گفته‌ها و نظرات دیگران باید بر پایه مستندات علمی باشد و نظرها اگر با نظر ما متفاوت باشد ایرادی ندارد اما خبرها نباید متفاوت باشد. خط قرمز دیگر ما ورود نکردن به جریان‌های سیاسی است. اعتقاد راسخ داریم که خبرنگاران رسانه‌ها نیز این خط قرمز را رعایت می‌کنند و مباحث ما قانونی و علمی است. مخالفان ما نیز یا مشروع هستند یا نامشروع. عده‌ای صادقانه دستاوردهای ما را نقد می‌کنند اما عده‌ای نیز صادقانه فناوری هراس هستند.

وی تأکید کرد: روی سخن ما با فناوری‌هراسان است. کسانی که حتی در زندگی‌شان یک سطر علیه سموم و آفت‌کش‌ها مطلب ننوشتند چگونه و با چه انگیزه‌ای به یکباره نگران سلامتی مردم می‌شوند و با محصولات تراریخته مخالفت می‌کنند؟ آیا نگرانی‌هایشان صادقانه است؟ این افراد انگیزه‌ای جز منافع مادی ندارند. آن‎ها نگران محصولات تراریخته وارداتی نیستند و تنها با تولید مخالف هستند.

قره‎یاضی اظهار کرد: بی‌تردید جایگاه علمی ما بر بسیاری از کشورهای اروپایی مانند آلمان برتری دارد آن‎ها با دیده تحسین به ما می‌نگرند. نمونه آن هم تولید برنج تراریخته در ایران است. ما نخستین کشور دنیا هستیم که به این فناوری دست یافته‌ایم. ما از نظر علمی و تولید مقالات علمی عقب نیستیم و جایگاه بالایی در جهان داریم.

وی تأکید کرد: دنیای کنونی دنیای تعامل است و کشورهای دیگر هم می‌توانند انگیزه‌های مشروع و نامشروع داشته باشند. اروپا با مصرف سالانه 27 میلیون تن سویا در صنعت دامداری بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سویای تراریخته جهان است. همان گونه که بارها گفته‌ام، ما از امپراتوری دروغ رنج می‌بریم و باید با آن مقابله کنیم. رسانه‌ها باید رسواگر دروغگویان باشند.

مرجع ملی ایمنی زیستی ایران، تصریح کرد: این دروغ محض است که ما با شرکت‌های چندملیتی مانند مونسانتو همکاری می‌کنیم. ما هیچ همکاری و تعاملی با مونسانتو نداریم و حتی با آن‎ها سلام و علیک هم نمی‌کنیم. وی گفت: من به عنوان نخستین ایرانی و با هزینه 51 هزار دلار در دهه 70 در فیلیپین تحصیل کردم. برنج طارم مولایی یک گونه ایرانی است که توسط من به صورت تراریخته تولید شد. مدعیان این سخنان می‌گویند همین یک نمونه را تولید کرده‌ایم درحالی که چنین نیست و گونه‌های دیگری مانند خزر، سفیدرود و هراز را نیز با تلاقی هاشمی در کشور تولید کرده‌ایم. من ایونت 825 را خودم تولید کردم و چیزی از ارزش‌های ایرانی بودن آن کم نمی‌کند. ما حتی به کشورهای دیگر نیز آموزش می‌دهیم. نه تنها در برنج، بلکه محصولات دیگر مانند پنبه، سیب زمینی و چغندر قند را نیز تولید کرده‌ایم.

وی همچنین در خصوص مجوز تولید محصولات تراریخته از سازمان محیط زیست، اظهار کرد: ما در چارچوب قانون ایمنی زیستی تا هر کجا که ممکن باشد به تولید محصولات تراریخته ادامه می‌دهیم. ما مجوزهای لازم را در سال 83 کسب کرده‌ایم و نیازی به گرفتن مجوزهای جدید نداریم. البته برنج در مراحل نهایی ثبت مجدد جهانی است.

وی ادامه داد: مدعیان محیط زیست چرا با واردات محصولات تراریخته به کشور مخالفتی نمی‌کنند و زمانی که ما به این موضوع اشاره کردیم، تازه به فکر مخالفت افتادند. مگر می‌شود مسئولان این سازمان بزرگ دولتی از واردات نوع محصولات به کشور ناآگاه باشند و ندانند چه محصولاتی وارد می‌شود؟

منبع: فرصت نیوز

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.