تولید گوجه فرنگی تراریخته مقاوم به شوری در کشور

مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران به نقل از ایسنا- محققان پژوهشکده کشاورزی دانشگاه تبریز موفق به انتقال ژن «تحمل به شوری» به گیاه گوجه فرنگی شدند. صنم شعرباف کلاقیچی، دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز با راهنمایی ابراهیم دورانی‏‎‎‏ علیایی و مشاوره مصطفی ولی‌زاده موفق به انتقال ژن پیروفسفاتاز واکوئلی آرابیدوپسیس به گوجه فرنگی رقم ارومیه کمرنگ شد. تنش شوری یکی از مهمترین تنش‎های غیر زیستی محسوب شده و از عواملی است که گیاهان را از رسیدن به حداکثر پتانسیل ژنتیکی خود باز می‎دارد. با توجه به افزایش جمعیت و اهمیت امنیت غذایی، پژوهشگران …


محققان پژوهشکده کشاورزی دانشگاه تبریز موفق به انتقال ژن «تحمل به شوری» به گیاه گوجه فرنگی شدند.

صنم شعرباف کلاقیچی، دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز با راهنمایی ابراهیم دورانی‏‎‎‏ علیایی و مشاوره مصطفی ولی‌زاده موفق به انتقال ژن پیروفسفاتاز واکوئلی آرابیدوپسیس به گوجه فرنگی رقم ارومیه کمرنگ شد.

تنش شوری یکی از مهمترین تنش‎های غیر زیستی محسوب شده و از عواملی است که گیاهان را از رسیدن به حداکثر پتانسیل ژنتیکی خود باز می‎دارد. با توجه به افزایش جمعیت و اهمیت امنیت غذایی، پژوهشگران برای غلبه بر این مشکل روش‎های مختلف زراعی و ژنتیکی را به کار گرفته‎اند.

یکی از روش‎های کارآمد که اخیرا نیز مورد توجه قرار گرفته است، انتقال ژن و تولید گیاهان تراریخته متحمل به شوری است.

ژن AVP1 یکی از ژنهایی است که انتقال آن به گیاهانی نظیر توتون، یونجه، برنج و گندم باعث افزایش تحمل این گیاهان به شوری و خشکی شده است.

گوجه فرنگی، گیاهی است که از نظر غذایی، اقتصادی و علمی از اهمیت بالایی برخوردار است و در مناطق خشک و نیمه خشک کشورمان کشت می‌شود.

هدف از این تحقیق انتقال ژن پیروفسفاتاز واکوئلی آرابیدوپسیس به گوجه فرنگی رقم ارومیه کم رنگ با استفاده از پلاسمید دوگانه pPZP و از طریق آگروباکتریوم GV3101 در جهت افزایش تحمل آن به شوری است.

برای انتقال ژن به این به این رقم از دو نوع ریزنمونه کوتیلدون و هیپوکوتیلدون، OD600 دو دهم، چهار دهم و یک ، استفاده شد. بهترین باززایی با استفاده از ریزنمونه‎های کوتیلدون، OD600 چهار دهم صورت گرفت.

ریزنمونه‎های پیش کشت شده با باکتری تلقیح و در محیط باززایی حاوی آنتی بیوتیک کانامایسین قرار داده می‎شوند. گزینش ریزنمونه‎ها در حضور 25 میلی‌گرم بر لیتر کانامایسین و 400 میلی‌گرم بر لیتر سفوتاکسیم صورت گرفت.

نتایج حاصل نشان داد که استفاده از ریزنمونه‎های کوتیلدون برای تراریختی گوجه‎ فرنگی بهتر از هیپوکوتیلدون بود. برای شاخه‎زایی از 0.2 میلی گرم بر لیتر BAP و برای ریشه زایی از دو میلی گرم بر لیتر IBA استفاده شد. در این آزمایش 25 گیاه تا مرحله ساقه‎دهی تولید شد و 12 گیاه ریشه‎دار شدند. از گیاهان تراریخته احتمالی بعد از ریشه‎زایی، DNA استخراج شده با استفاده از آغازگر ژن پیروفسفاتاز واکوئلی، تکثیر ژن انتقالی با روش PCR انجام می‎گیرد.

در نتیجه PCR ثابت شد که گیاهان تراریخته هستند. گیاهان ریشه‎دار شده برای گلدهی تحت مراقبت‎های ویژه در گلخانه قرار گرفتند تا بذردهی صورت گیرد.

منبع: ایسنا


ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.