روزه سكوت وزارت بهداشت در قبال تزريق تنشهاي اجتماعي
تعادل – ماههاست كه چند رسانه و با محوريت يكي از خبرگزاريها در ارتباط با موضوع محصولات اصلاح شده ژنتيكي به صورتي سيستميك روزي نيست كه صفحهاي از وحشتآفريني را در جامعه انتشار ندهند. اين رسانهها در يك روند تكراري چند موضوع را در خصوص عوارض مصرف اين محصولات مرتبا براي خوانندگان خود مورد تاكيد قرار ميدهند. خوانندگاني كه چه بسا با مفهوم فناوري مهندسي ژنتيك هنوز آشنا نشدهاند اما ناگزير به مصرف وحشت از آن ميگردند. مبادرت به اين تكرار چه بسا كه به تدريج حتي حساسيتها را هم از دست داده كه اگر بدهد شايد به هشدارهاي واقعي گرگ آمد! گرگ آمد!ها هم در آينده بيتفاوت گردند. اين نكات مورد اشاره آنان عبارتند از اينكه مثلا يك سري شركتهاي صهيونيستي و مافيايي از قبيل كمپاني مونسانتو و راكفلر و با هدف …
روزه سكوت وزارت بهداشت در قبال تزريق تنشهاي اجتماعي
ماههاست كه چند رسانه و با محوريت يكي از خبرگزاريها در ارتباط با موضوع محصولات اصلاح شده ژنتيكي به صورتي سيستميك روزي نيست كه صفحهاي از وحشتآفريني را در جامعه انتشار ندهند. اين رسانهها در يك روند تكراري چند موضوع را در خصوص عوارض مصرف اين محصولات مرتبا براي خوانندگان خود مورد تاكيد قرار ميدهند. خوانندگاني كه چه بسا با مفهوم فناوري مهندسي ژنتيك هنوز آشنا نشدهاند اما ناگزير به مصرف وحشت از آن ميگردند. مبادرت به اين تكرار چه بسا كه به تدريج حتي حساسيتها را هم از دست داده كه اگر بدهد شايد به هشدارهاي واقعي گرگ آمد! گرگ آمد!ها هم در آينده بيتفاوت گردند. اين نكات مورد اشاره آنان عبارتند از اينكه مثلا يك سري شركتهاي صهيونيستي و مافيايي از قبيل كمپاني مونسانتو و راكفلر و با هدف از بين بردن انسانها و نسلكشي و از آن طرف دريافت سودهاي كلان در پشت توليد اين محصولات قرار دارند. شركتهايي كه با توليد سموم خطرناك و حتي بمبهاي شيميايي و اتمي به كانون كشتار جمعي در دنيا شهرت دارند. از نكات ديگر ادعايي اين فعالان مبارزه با توسعه مهندسي ژنتيك اين است كه 28كشور اروپايي مصرف اين محصولات را به دليل عوارض جبرانناپذيرش بر سلامت انسان، دام و محيط زيست ممنوع اعلام كردهاند. در اين خبرهاي تكراري دو سه تن از چهرههاي شناخته شده هم با عناوين استاد تمام بيوتكنولوژي انساني وجود دارند كه مدام در يك سوي اين مصاحبه تكراري نشسته و براي خطر اپيدمي سرطان، ناباروري و نقصهاي ژنتيكي در مصرفكنندگان ابراز نگراني كرده و دل ميسوزانند. اخيرا هم تصوير چند كودك با آسيبهاي شديد ژنتيكي يا دامهاي تغيير شكل يافته را با تصاويري پر دافعه به زيور مطالب خود افزوده تا خوانندگان از چشمه كابوس و وحشتي كه از ذهنشان ميتراود را سيراب کنند. به راستي در فضاي وحشت آفريني اين خبرگزاريها كه همچون پتك بر سلسله اعصاب جامعه فرود ميآيد، وزارت بهداشت و درمان در كجاست و چرا اينگونه روزه سكوت گرفته است؟آيا هر كس و با هر نوع مدرك و تخصص و تنها به دليل مجوز يك خبرگزاري ميتواند براي شرايط روحي آسيبپذير جامعه ما ترس پراكنده تا به اهداف سليقهاي خود برسد؟ در اين نوشتار بر آن نيستم نگاهي كه از تريبون اين خبرگزاري و در كسوت دلسوزي براي مردم وحشت پراكني ميكنند را مورد نقد قرار دهم. اصلا فرض را هم بر آن بگذاريم كه تمامي نگراني اين مجموعه و در جهت مصرف محصولات تراريخته مبناي درست و علمي دارد. در اينجا پرسشم تنها از چرايي موضع سكوت و انفعال وزارت بهداشت درمان و وزير محترم است كه چگونه اجازه ميدهند كه افراد و تريبونهاي غيرمتخصص و به بهانه دلسوزي اينگونه كابوس بيماري بپراكنند؟
بر فرض محال درست بودن نظريات اينان اگر چنين شيوه نابجايي هم رواج يابد و قرار باشد افراد غير متخصص در پشت تريبونهاي هشدار از سرطان و… . بروند قطعا وزارت بهداشت و درمان از جايگاه توسعه عرصه بهداشت رواني براي مردم دور خواهد ماند. به خاطر داشته باشيم مردم كشورمان در خلال چهار دهه اخير، انبوهي از تنشهاي روحي را پشت سر گذرانده و هنوز كه با بعضي از آنها درگير هستند. نفير آژيرهاي خطر در ايام جنگ 8 ساله و پس از نزديك به 30سال در گوش عدهاي طنين دارد. نامعادلات شديد و پرشتاب زيست محيطي بسياري را غافلگير ساخته و ناخودآگاه به نوعي احساس نوستالژيك دچارشدهاند. بحرانهاي معيشتي و اقتصادي در بيش از نيمي از مردم ما تشويشي فرساينده ايجاد كرده است. براي اين مردم بيش از آنكه فضايي از وحشت سرطان و نقص ژنتيكي نسل آينده بگوييم بايد كه بر لرزشهاي ترسشان دستي از آرامش بكشيم. آيا براي جامعهاي كه بنا به برآورد وزارت بهداشت و درمان بيش از 33درصدشان در معرض آسيبهاي روحي و افسردگي است سخن گفتن بيپايه از سوناميهاي سرطان كذايي، ستم بر آنها نيست؟ آيا توصيه به پرهيز دادن هر روزه مردم از هر ماده غذايي كه بايد تنها در سيستمهاي مديريت عمومي و توسط منابع صاحب صلاحيت بررسي و برچسب سلامت بخورند رها كردن آنان در بيانتهايي از نگرانيهايي نيست كه خود در توليد آنها نقش و سهمي ندارند؟ اي كاش وزارت بهداشت و درمان بيش از اين درنگ را بر خود روا نداشته و از سكوي بيتفاوتي و تماشا به جايگاه پاسخ و اجرا درآيد. اگر آنها به سكوت پرسشآميز در اين جنگ سرد رسانهاي ادامه دهند بيترديد و از اين پس اين امواج نگراني و نا اميدي خواهد بود كه تختهاي پر شمارتري را براي مردم در آسايشگاههاي روحي رواني و از اين وزارت مطالبه خواهد نمود. اميد كه وزير محترم بهداشت و درمان نه تنها براي اين گروه خاص بلكه براي همه كابوسآفرينان با اهداف مختلف و با اين شيوههاي مشابه، فضايي تنگ از حاكميت قانون فراهم كند تا مبادا ضربان نا آرام قلبهاي جامعه به تداوم رونق خالقان وحشت و ترس بينجامد.
یادداشت عبدالحسين طوطيايي پژوهشگر كشاورزي
منبع: تعادل