مهندسی ژنتیک گیاهان مقاوم به خشکی از طریق تقویت ریشه
دانشمندان موفق شدند از طریق افزایش تارهای کشنده در ریشه سطح تماس ریشه با محیط را افزایش دهند که این امر جذب بهتر آب و ریزمغذی‌ها را ممکن می‌سازد.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی به نقل از زیست‌فن، داشتن ریشه‌های وسیعتر و عمیقتر از ویژگیهای گیاهان مقاوم به شرایط سخت محیطی مانند کمبود آب و ریزمغذیهاست. دانشمندان با آگاهی از این امر تلاش کردند با افزایش تارهای کشنده سطح تماس ریشه با محیط را گسترش داده و جذب بهتر آب و ریزمغذی‌ها را ممکن سازند.
مهندسی ژنتیک گیاهان مقاوم به خشکی از طریق تقویت ریشه
دانشمندان موفق شدند از طریق افزایش تارهای کشنده در ریشه سطح تماس ریشه با محیط را افزایش دهند که این امر جذب بهتر آب و ریزمغذی‌ها را ممکن می‌سازد.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی به نقل از زیست‌فن، داشتن ریشه‌های وسیعتر و عمیقتر از ویژگیهای گیاهان مقاوم به شرایط سخت محیطی مانند کمبود آب و ریزمغذیهاست. دانشمندان با آگاهی از این امر تلاش کردند با افزایش تارهای کشنده سطح تماس ریشه با محیط را گسترش داده و جذب بهتر آب و ریزمغذی‌ها را ممکن سازند.
پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا، با بررسی مکانیسمهای پساترجمه در سلولهای پیشساز تار کشنده، دو پروتئین تنظیمی جدید یافتند که در سرنوشت این سلولها نقش ایفا میکنند.
پروتئین سیرات (SERRATE) که در تولید میکروRNAها و splicing نقش دارد باعث کاهش نسبت سلولهایی میشود که به تارهای کشنده تمایز پیدا میکنند. برخلاف آن ، پروتئین GRP8 این نسبت را افزایش میدهد. GPR8 یک پروتئین متصلشونده به RNA است که بیان ژنهای دخیل در تحمل تنش را تحت تأثیر قرار میدهد. پیشتر نیز کشف شده بود که بیان این پروتئین در شرایط تنش افزایش مییابد.
در این مطالعه مشخص شد آرابیدوپسیسهای تراریخته با بیان GRP8 بیشتر، در شرایط کمبود فسفر، تحمل بیشتری نسبت به آرابیدوپسیسهای معمولی نشان می‌دهند. همچنین تعداد تارهای کشنده در این گیاهان و گیاهانی که SERRATE کمتری بیان میکردند، بیشتر بود.
گام بعدی این مطالعات، بررسی این مسیر بر روی گیاهان ارزشمند زراعی است.