مهندسی ژنتیک

این اصطلاح به طور کلی شامل فنون تجربی متنوعی می‌شود برای ایجاد مولکول‌های دی.ان.ای که حامل ژن‌های جدید یا ترکیبی نو از ژن‌ها است و معمولا برای شبیه‌سازی به سلول میزبان القا می‌شود.[1]

در واقع مهندسی ژنتیک فرایند اصلاح ژنتیک برای ایجاد موجودی است که دارای ویژگی‌های وراثتی مورد نظر باشد. این اصلاح ژنتیک به دو روش سنتی و جدید انجام می‌شود:

1. روش سنتی با عنوان اصلاح سلولی که مشتمل بر کشت سلول‌های هاپلوید و دورگه‌گیری از سلول‌های جسمی (سوماتیک)؛ و

2. اصلاح مولکولی که مشتمل بر ساخت مولکول‌های دی.ان.ای نوترکیب مصنوعی و القای آن از طریق یک وکتور به سلول یا اندام میزبان است.

رویکرد دوم با عنوان فناوری دی.ان.ای نوترکیب شناخته می‌شود.[2]

منابع:

[1]. J. M. Lackie et al., The Dictionary of Cell and Molecular Biology, Academic Press, 2007, p. 471.

[2]. A. D. Smith et al., Oxford Dictionary of Biochemistry and Molecular Biology, Oxford University Press, 2000, p. 259.