کاهش تولید گازهای گلخانه ای با گیاهان تراریخته

به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران محدود بودن منابع سوخت های فسیلی و آلودگی روز افزون محیط زیست و عدم تجدیدپذیری این منابع انرژی ،موجب شده است که جایگزینی منابع سوختی تجدیدپذیر و دوستدار طبیعت در دستور کار دانشمندان و مراکز تحقیقاتی سراسر دنیا قرار بگیرد. یکی از منابع مورد استفاده در تولید سوخت زیستی، سلولز گیاهی است. این منبع انرژی، ارزان و قابل دسترس است.

سلولز ترکیبی است که در گیاهان باعث ایجاد دیواره های سلولی محکم می شود. ساختار محکم دیواره سلولی در گیاهان مزیتی است که امکان بقای این موجودات زنده را طی بیش از 60 میلیون سال فراهم کرده است. این ویژگی سلولز، قابلیت هضم آن را در دستگاه گوارش دام کاهش می دهد. در پالایشگاه های زیستی هم فراوری آن ها برای تولید اتانول زیستی وکاربرد آن را به عنوان منبع انرژی جدید با منشا زیستی دشوار می سازد.

گروهی از پژوهشگران کشورهای بریتانیا، برزیل و ایالات متحده آمریکا، ژنی را شناسایی کرده اند که سبب سخت شدن دیواره های سلولی می شود. خاموشی این ژن آزاد شدن قندها را تا 60 درصد افزایش می دهد.

روان میشل متخصص زیست شناسی گیاهی و سرپرست این تیم پژوهشی در موسسه تحقیقاتی روتامستد، می گوید: این مسئله اهمیت جهانی دارد. زیرا هر کشوری برای تغذیه دام به علوفه نیاز دارد. و علاوه بر این سلولز گیاهی یکی از مواد اولیه مورد استفاده در تولید سوخت زیستی است.

این گروه تحقیاتی موفق شدند گیاهان تراریخته ای تولید کنند که فرایند استحکام دیواره ی سلولی در آن ها کاهش یافته است. در این گیاهان تراریخته فعالیت ژن مسئول استحکام دیواره سلولی تقریبا 20 درصد کاهش می یابد.

این دستاورد جدید مهندسی ژنتیک بدون شک تاثیر مثبت قابل توجهی در استفاده از سوخت های زیستی به جای سوخت های فسیلی خواهد داشت. امروزه استفاده از اتانول حاصل از بقایای غیرخوراکی گیاهانی مانند نیشکر و ذرت به عنوان سوخت زیستی متداول است.

استفاده از سوخت های زیستی به عنوان جایگزین سوخت های فسیلی به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند.

نتایج این پژوهش در مجله New Phytologist منتشر شده است.