ساخت رگ‌های خونی جدید در آزمایشگاه
دانشمندان دانشگاه مینه سوتا رگ‌های خونی کاملاً زیستی و طبیعی را در آزمایشگاه تولید کردند که می‌تواند با سلول‌های خود بیمار ترکیب شود.
به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی به نقل از زیست‌فن، دانشمندان دانشگاه مینه سوتا رگ‌های خونی کاملاً زیستی و طبیعی را در آزمایشگاه تولید کردند. این اولین گزارش از ساخت پیوندهای (Graft) فاقد سلول و غیر سنتزی است که می‌تواند با سلول‌های خود بیمار همراه باشد؛ بنابراین این پیوندها نه تنها در دیالیز بلکه می‌توانند به‌عنوان رگ‌های خونی کرونری یا محیطی و یا در دریچه‌های لوله‌ای شکل قلب نیز کاربرد داشته باشند.
پیوندهای رشد یافته در آزمایشگاه‌ها با استفاده از سلول‌ها و مواد زیستی، واکنش‌های نامطلوب را در طی این روش درمانی کاهش می‌دهد. با استفاده از مهندسی بافت AVG هایی تولید شد که از رشد فیبروبلاست‌های نوزادهای انسانی ساخته شده است. این پیوندها ۶ میلی‌متر قطر و ۱۵ سانتی‌متر طول دارند. در این مطالعه، دانشمندان لوله‌های مشابه رگ‌ها را از سلول‌های پوستی انسانی ایجاد کردند این ساختارها در یک ماده ژله‌ای مانند ساخته‌شده از فیبرین گاوی، جاسازی شده است. دانشمندان این ژل حاوی سلول را در بیوراکتورها به مدت ۷ هفته نگهداری کرده و درنهایت سلول‌ها را در آخرین هفته شستشو دادند. آنچه باقی می‌ماند کلاژن‌ها و سایر پروتئین‌های ترشح‌شده به وسیله سلول‌ها است که درنهایت لوله‌هایی کاملاً طبیعی اما غیرزنده برای استفاده در بدن به دست می‌آید.
این ساختار پیوندی در بابون‌ها (میمون‌های آفریقایی دم‌کوتاه) استفاده شده و بعد از ۶ ماه کاملاً شبیه یک رگ خونی بود. درمان‌های ضد پلاکت به‌صورت روزانه انجام شده و کارایی پیوندها به مدت ۱،۲،۳ و ۶ ماه با استفاده از دو روش سونوگرافی و کانولاسیون مورد ارزیابی قرار گرفت. پژوهشگران میزان عدم انسداد رگ و یا به بیانی میزان باز بودن رگ را در طی ۳ و ۶ ماه به ترتیب ۸۳ درصد و ۶۰ درصد اعلام کرده‌اند. پیوندها در آزمایشگاه دوباره به‌طور گسترده حاوی سلول‌ها شدند. این سلول‌ها شامل سلول‌های عضلانی صاف به همراه اندوتلیوم در سطح لومنی هستند. هیچ‌گونه کلسیفیله شدن و یا انسداد، تنگی و هیچ پاسخ ایمنی منفی نیز مشاهده نشد.
پیش‌ازاین، این پیوندها در گوسفندان به‌کاررفته بود اما نیاز به انجام آزمایش در مدلی مشابه‌تر به انسان‌ها وجود داشت. البته همچنان احتمال شکست این پژوهش در انسان‌ها وجود دارد. دانشمندان به دنبال تأیید FDA برای شروع کارآزمایش بالینی این پیوندها در کودکان متولدشده با نقص قلبی هستند.
در ایالات‌متحده امریکا در حدود ۴۰۰ هزار نفر از همودیالیز برای درمان استفاده می‌کنند. فیستول شریانی وریدی که نوعی ارتباط غیرطبیعی بین یک شریان و یک ورید و عموماً در بازو است، روش اصلی مورداستفاده در همودیالیز است؛ اما در بیشتر بیماران برای ایجاد اتصال بین شریان و ورید نیاز به پیوندهای arteriovenous است.
پروتزهای arteriovenous به‌طورمعمول (AVGs-Prosthetic arteriovenous grafts) از مواد سنتزی تولید شده که در مقایسه با پیوندهای اتوژنوس (پیوندهای رگ از خود بیمار-autogenous) خطر ایجاد عفونت بالاتری دارند؛ به‌علاوه احتمال ایجاد لخته در این پروتزها بالاتر است.
بیماران معمولاً زمانیکه مواد زائدبدنشان آنقدر زیاد می شود که به خاطر آن ناراحتی در بدنشان ایجاد میگردد، نیاز به انجام دیالیز پیدا می کنند. سطح مواد زائد معمولاً کم کم در بدن افزایش می یابد.
پزشکان مواد شیمیایی مختلفی را در خون اندازه گیری می کنند تا ببینند چه زمان دیالیز برای بیمار لازم می شود. دو مورد از مهمترین مواد شیمیایی موجود در خون که برای این مورد اندازه گیری می شوند، کراتینین و اوره خون است. وقتی مقدار این دو ماده در خون بالا می رود، نشاندهنده این است که توانایی کلیه ها برای تصفیه بدن از مواد زائد پایین آمده است.